تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 151

امام عصر و ناموس دهر بقیهالله فی العالمین در آن موقع پنج سالگی به تصریح شیخ اعظم مفید (ره) چنانچه کلمات شریفه اش نقل شد مانند عیسی (ع) و یحیی (ع) بوده که علم و حکمت و نبوت به آنها عطا شده بود و به امام (ع) نیز در آن سن مبارک تمامی علوم آنها و امامت عطا شده است آیا احتیاج داشت پیش اشخاص عادی تحصیل کرده و خط نوشتن یاد بگیرد و هزینه و مخارج صرف کند از معلمی درس خواندن و نوشتن بیاموزد؟ منظور از شرح دادن به این حالات ائمه ی اطهار (ع) آنست که معلوم شود ادعاء این که رسول الله (ص) از مال خدیجه به آسانی توانست وسائل تحصیل سواد و آموختن خط را برای علی علیه السلام فراهم سازد و هزینه اش را بپردازد دور از عقیده ی تشیع است

و دور از واقع تاریخی و کذب محض و هذیان صرف است که بلکه بتوانند امیرالمؤمنین علیه السلام را به ردیف و جرگه ی اشخاص عادی بیاورند و روح ضد تشیع و تعصب [ صفحه 766] آباء و اجدادی در آن گونه اشخاص بروز کرده، به کدام دلیل این نسبت بی مدرک به رسول الله صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام داده شده؟ برای ما معلوم نیست. و از آنچه گفتیم معلوم شد کلام بی مأخذ است اگر گفته شود: قوله تعالی: قال انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا. ای سیجعلنی نبیا فیما بعد لان الرضیع لا یکون قدوه للناس و حجه علیهم کیف و هو غیر مسئول عن أقواله و أفعاله فهل یکون مسئولا عن تبلیغ رسالات الله الی عباده؟ و عن الاناجیل ان عیسی بعث فی سن الثلاثین و انما تکلم فی المهد لتبرئه امه من الزنا و الفجور لا لانه نبی مرسل. قلت: قوله: ای سیجعلنی نبیا فیما بعد. معنی مجازی لا یصار الیه من دون قرینه صارفه عن المعنی الحقیقی و ظواهر القرآن حجه بالاتفاق و مخالفه الاخباریین لا یعبأ بها کما حقق فی اصول الفقه و المراد ان الاتفاق حاصل ان ظواهر القرآن حجه فی الفروع و الاحکام و اما فی اصول الدین و فروعها فایضا حجه اذا توافقت الظواهر القرآنیه مع الادله و القرائن القطعیه من أحادیث العتره الطاهره و ضروره مذهب الامامیه فمتی حصل التوافق یصل الظاهر القرآنی الی مرتبه النص فیحصل للمکلف القطع من ظاهر القرآن و یصیر المستفاد من الظاهر قطعیا فیکون جه فی اصول الدین و فروعها لا ظنیا حتی یرد اشکال المتوهم کما اشرنا الیه فی صفحه: (734)

سطر: (11) بقولنا: و توهم نشود.... الخ و لذلک تمسک الشیخ المفید قدس سره فی حق عیسی (ع) بظاهر [ صفحه 767] القرآن الکریم بقوله: و ظاهر الذکر دلیل علی ذلک فی قوله تعالی:.... الخ کما یأتی نقل کلامه قدس سره. و لا بد من حمل الایه علی ظاهرها و ظاهر کلمه: «آتانی» و کذا ظاهر «و جعلنی» علی صیغه الماضی: ان الله تعالی آتاه الکتاب و جعله نبیا فی حال تکلمه و هو مع تبرئته لامه اخبر عن کونه نبیا صاحب کتاب و هذا هو المعنی الحقیقی للایه و لا بد من الاخذ به و رفض المعنی المجازی عملا بالقاعده. قوله: لان الرضیع لا یکون قدوه الخ لم لا یکون الرضیع الذی هو عیسی المسیح علیه السلام قدوه للناس و حجه علیهم و هو آیه من آیات الله الباهره؟ نعم الرضیع الذی هو فی بیت صاحب هذا الکلام لا یکون قدوه للناس و حجه علیهم لا الرضیع الذی هو آیه من آیات الله تعالی کما نطق به القرآن الکریم فی قوله: و جعلناها و ابنها آیه للعالمین سوره 21 آیه 91. و قوله: فهل یکون مسئولا عن تبلیغ رسالات الله الی عباده؟ فی هذه الکلمات مغالطه واضحه فان کون عیسی الرضیع نبیا فی المهد یعنی فیه علم النبوه و کمال العقل و کونه جامعا لجمیع کمالات النبوه لا یستلزم ذلک کون المسیح علیه السلام رسولا مبعوثا الی الناس و مرسلا الیهم فی ذلک الوقت حتی یقول صاحب هذا الکلام: فهل یکون الرضیع مسئولا عن تبلیغ رسالات الله الی عباده؟ فانه لم یکن مرسلا مبلغا حینئذ عن [ صفحه 768] الله تعالی رسالاته الی الناس. نعم نقل الشیخ الطبرسی

(ره) فی مجمع البیان فی تفسیر آیه: قال انی عبدالله الخ من جمله الاقوال ما هذا لفظه: و قیل ان الله تعالی اکمل عقله فی صغره و ارسله الی عباده و کان نبیا مبعوثا الی الناس فی ذلک الوقت مکلفا عاقلا و لذلک کانت له تلک المعجزه [525] . و الحق ان عیسی (ع) کان کامل العقل فی ذلک الوقت و لم یکن مرسلا الی عباده و کان نبیا بمعنی فیه علم النبوه و کمالات النبی و اوصافه باسرها ولکن لم یکن مبعوثا الی الناس فی ذلک الحین و کان فیه کمال العقل و التکلیف فی نفسه فقول القائل: ان الرضیع غیر مسئوال عن أقواله و افعاله، باطل من اساسه. و قوله: عیسی علیه السلام بعث فی سن الثلاثین و نقله عن الاناجیل لا یعتمد علیه [526] فانه لا ینبغی الاعتماد بهذه الاناجیل المحرفه التی الفوها بعد زمن المسیح (ع) بقرون کثیره کما هو محقق فی محله انظر الی کتاب اظهار الحق للعلامه الکبیر الهندی و غیره من الکتب و الاثار [ صفحه 769] الخالده و اما الانجیل المنزل الی المسیح (ع) من الله تعالی فلیس بأیدینا منه عین و لا أثر.

از انجیلی که به حضرت عیسی نازل شده اثری نیست

قال الشیخ المفید قدس سره: فی ضمن جواب المسأله المتممه للخمسین من المسائل العکبریه فی حق رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: انه لم یزل فی الحکم مبعوثا و فی العلم نبیا و هو کذلک [527] . قلت و هکذا نقول فی حق المسیح (ع) حین کان فی المهد رضیعا نبیا و فی حق یحیی حین کان صبیا و آتاه الله الحکمه و النبوه و جعله نبیا و کذلک یجعل الصبی فی

ظاهر الحال اماما و حجه علی الناس کما جعل الامام الجواد و الامام الهادی و الحجه المنتظر القائم المهدی علیه السلام فی حال صغرهم فی ظاهر الحال اماما و خلیفه و صویا و ائمه یهدون الی الحق بالضروره من مذهبنا و جعل فیهم الحکمه و فصل الخطاب و جعل فیهم علوم الانبیاء و المرسلین و لا سیما علوم خاتم النبیین صلوات الله علیهم اجمعین. و اما قوله: لا لانه نبی مرسل. فقلت نعم نبی بالمعنی الذی ذکرنا ولکن لم یکن مرسلا فی ذلک الوقت ففی قوله هذا مغالطه واضحه لان النبوه بالمعنی الذی ذکرناه لا تستلزم الرساله. و لا بأس هنا بنقل کلمات الشیخ المفید قدس سره فی کتابه اوائل [ صفحه 770] المقالات ما نقلنا مختصرا من ترجمتها فیما سبق.

نقل کلمات شیخ مفید در حق عیسی

قال قدس سره ما هذا لفظه الشریف: القول فی کلام عیسی (ع) فی المهد و اقول: ان کلام عیسی علیه السلام کان علی کمال عقل و ثبوت تکلیف و بعد اداء واجب کان منه و نبوه حصلت له و ظاهر الذکر دلیل علی ذلک فی قوله تعالی: قال انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا و هذا مذهب اهل الامامه بأسرها و جماعه من أهل الشیعه غیرها و قد ذهب الیه نفر من المعتزله و کثیر من أصحاب الحدیث و خالف فیه الخوارج و بعض الزیدیه و فرق من المعتزله [528] . ثم لا یخفی علی الباحث المنقب ان القائل انما ذکر تلک الکلمات التی أشرنا الیها و نقلناها بعینها فیما سبق من حمل آیه: قال انی عبدالله الخ علی المعنی المجازی و تفوه فی حق المسیح (ع) بما نقلناه عنه کما سمعت، فقد اراد بذلک دحض

شبهه مسیحی متزلف: ان عیسی (ع) نبی ء طفلا صغیرا علی العکس من محمد صلی الله علیه و آله و سلم الذی بعث بعد الاربعین أراد هذا المتزلف ان یفضل بزعمه عیسی (ع) علی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم.