تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 28

مصعب بن عبدالله بن مصعب زبیری که در سال (236) ق وفات یافته در کتاب(نسب قریش)اسامی اشخاصی که بنات مخدرات امیرالمؤمنین علیه السلام به حباله ی نکاح آنها آمده اند تفصیلا ذکر کرده و زوج ام کلثوم را که مادرش صدیقه ی کبری سلام الله علیهاست فقط خلیفه ی ثانی را ذکر نموده و اشخاصی که ابن حزم اندلسی از آنها اسم برده و ام کلثوم را در حباله ی نکاح آنها یکی بعد از دیگری دانسته ابدا اسمی نبرده است رجوع شود به کتاب(نسب قریش)ص 46 40 ط دارالمعارف- قاهره. و شکی نیست که زبیری اقدم از ابن حزم اندلسی است و بهتر آشنا به تواریخ بنی هاشم و آل ابوطالب است.

عدم اعتماد به تالیفات ابن حزم

و به جهت این گونه دروغهای شاهکار است که اهل تحقیق به کلمات و نقلیات و تألیفات ابن حزم اندلسی ارزش قائل نبوده و تألیفاتش مدرک و مصدر واقع نیست چنانچه در کتابش(الفصل)که در ملل و نحل تألیف کرده چه هذیانها و دروغها و خرافات به دلخواه خود به فرق اسلامی نسبت داده است. کسی که درباره ی والدین رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در کتاب( الاحکام)ج 5 ص 171 هذیانی گوید که عموم مسلمین از آن بی ادبی بیزارند و نیش قلم ابن حزم مانند نیش عقرب جسارت را به آنجا رسانیده که درباره ی والدین خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله آن دروغ شاهکار را بنویسد از او چه توقع باید داشت؟ [ صفحه 120]

هذیان گویی آخوند اوف

ابن حزم در قدماء مانند میرزا فتحعلی آخوندزاده [87] در این اواخر زمانها به هذیان گوئی مشهور و به دروغ پردازی معروفند چنانچه آخوندزاده ی نامبرده خواسته با یاوه گوئی بر اساس اسلام لطمه وارد نماید و حرفهائی زده که جوابهای آنها روشن است ولی مقام گنجایش و تناسب آن را ندارد و الا مشروحا بیان می شد و علاوه حرفهایش به قول خودش بس جفنگ و چرند است قابل اعتناء نیست و خنده آور اینجاست که گردآورنده آن اندیشه ها آنها را از مطالب علمی خیال کرده است زهی تصور باطل زهی خیال محال. متأسفانه اندیشه های او را این روزها در مرکز شیعه تهران طبع نموده و اجازه ی نشر هم داده اند در صورتی که سراپا خیانت به دین [ صفحه 121] و مملکت و آئین مقدس اسلام و جنایت بر ایران و ایرانیان است.

از دلائل رفع استبعاد و اشکال بر آن

اشاره

صاحب منهاج الدموع از جمله دلائلی که برای رفع استبعاد و استعجاب این که بسیار امکان دارد که اسراء اهل بیت علیهم السلام در اربعین اول به کربلاء آمده باشند گفته: پس از مراجعه به تاریخ استفاده می شود که سیر مابین کوفه و شام در ظرف پنج روز و هفت روز الی ده روز در آن زمان بسیار امر عادی بوده و برای نمونه چند مورد ذکر کرده و می گوید: تمام استعجاب مطلب برای آنست که مسافت مابین کوفه و شام را در این مدت کم غیرعادی فرض می کنند و بعد ده دلیل برای اثبات مطلب بیان کرده و رفع استبعاد نموده و نگارنده آن دلائل را با دلائل دیگر نگارش داده و مشروحا بیان مطلب کرد. ولی صاحب منهاج الدموع در ضمن بیان دلائل که نگارش داده گوید:

در منتهی الامال نقل شده که میثم تمار در سال شهادت خود به حج مشرف شد و پس از اتمام اعمال حج به طرف کوفه حرکت کرد و ده روز هم قبل از ورود حضرت سیدالشهداء علیه السلام به کربلاء میثم در کوفه شهید گردید پس با این که مسافت مابین مکه معظمه و کوفه در حدود سیصد و هشتاد فرسخ است جناب میثم این مسافت بعیده را در حدود هشت روز طی نموده زیرا روز سیزدهم ذی الحجه از مکه خارج شده و بیست و هشتم هم شهید گردیده [88] . [ صفحه 122]

اشتباه محدث قمی در منتهی الامال