تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 64

و کلمات سید عالی مقام علامه ی امین عاملی (ره) باید مورد توجه و تأمل قرار گیرد با آن احاطه و اطلاعی که داشت و یکی از آن اشخاصی بود که نمونه ی بارز از شخصیت های مجاهد در راه دین بشمار می رفت که دوران آنها را درک کردیم و در ردیف چهار یا پنج نفر از اکابر علمای شیعه بود که کم نظیر و در عصر خودشان مانند شیخ مفید و سید مرتضی علم الهدی و شیخ طوسی بودند که با تألیفات کلامی خودشان خدمات شایان هر گونه تقدیری به عالم اسلام و شیعه نشان داده اند و یکی از آن بزرگان عبارت بود از سیدنا الاعظم آقای حاج سید شرف الدین عاملی نزیل صور لبیان که لطف خاصی بنگارنده داشت و مکاتبات زیادی به خط شریف او فعلا موجود است [206] . [ صفحه 297]

توقف اهل بیت سه روز در کربلاء

از کلمات اشخاصی که به ورود اسراء در اربعین به کربلاء تصریح کرده اند چنین بر می آید که خاندان رسالت سه روز در کربلاء برای عزاداری توقف کرده اند و ورودشان اجمالا به نحویست که در گذشته نگارش یافت ولی محدث متتبع حاج ملا باقر بهبهانی (ره) ساکن نجف اشرف در کتاب الدمعه الساکبه [207] ورود خاندان رسالت را به کربلاء و حرکت آنها را از آن دشت بلاء قدری با اضافات نقل کرده گر چه مدرک نقل خود را ذکر نکرده باعث ضعف شده و نسبت آن را به بعضی از کتب قدیمه داده ولی خوب است عین عبارات او با الفاظ و کلماتش نقل [ صفحه 298] شود چون نامبرده شخص متتبع بوده لابد از مصدر مورد وثوقی نقل کرده است. قال: فلما بلغوا

ارض کربلاء نزلوا فی موضع مصرعه و وجدوا جماعه من بنی هاشم و غیرهم و قد وردوا الی یاره الحسین علیه السلام فتلاقوا فی وقت واحد و اخذوا بالبکاء و النحیب و اللطم و اقاموا العزاء الی مده ثلاثه ایام و اجتمع الیهم نساء اهل السواد فخرجت زینب علیهاالسلام فی الجمع و اهوت الی جیبها فشقته و نادت بصوت حزین یقرح القلوب: وااخاه واحسیناه وا حبیب رسول الله و ابن مکه و منی و ابن فاطمه الزهراء و ابن علی المرتضی آه ثم آه و وقعت مغشیه علیها و خرجت ام کلثوم لاطمه الخدین تنادی برفیع الصوت الیوم مات محمد المصطفی الیوم مات علی المرتضی الیوم ماتت فاطمه الزهراء و باقی النساء لاطمات ناعبات نائحات قائلات وامصیبتاه واحسناه واحسیناه فلما رأت سکینه ما حل بالنساء رفعت صوتها تنادی: وامحمداه واجداه، یعز علیک ما فعلوا باهل بیتک ما بین مسلوب و جریح و مسحوب و ذبیح و احزنی أسفا. ثم امر علی بن الحسین علیهماالسلام بشد رحاله فشدوها فصاحت سکینه بالنساء لتودیع قبر أبیها فدرن حوله فحصنت القبر الشریف و بکت بکاء شدیدا و عنت و أنت و أنشات تقول: الا یا کربلاء نودعک جسما بلا کفن و لا غسل دفینا الا یا کربلاء نودعک روحا لاحمد و الوصی مع الامینا [ صفحه 299] قال: ثم فصلوا من کربلاء طالبین المدینه.... شیخ جلیل آقا شیخ حسین بلادی بحرانی در کتاب «حدیث الاربعین» و ذکر مجیئی زین العابدین (ع) و عماته و اخواته الی أرض کربلاء گوید: و اما زینب فانها اقبلت و معها الحرم و الاطفال یعثرن فی الاذیال و یبکین بالدموع السجال حتی أقبلن لذلک القبر المعظم فتکاببن علیه نادبات

باکیات و علی الوجوه لاطمات ینادین ها نحن أقبلن الیک من الشام و عز علیک ما لقینا من العدات. أحما الضائعات بعدک ضعنا فی یدی النائبات حسرا بوادی أو ما تنظر الفواطم فی الاسر و ستر الوجوه منها الایادی ثکلا ما تری لها من کفیل حسری بین عصبه الالحاد فما زالوا بذلک الحال علی ذلک المنوال ناصبین المآتم جارین للدموع السواجم حتی عزموا علی الرحیل الی المدینه- فلما أرادوا ذلک وضع زین العابدین (ع) أصابعه علی القبر الشریف فانفجر منه دم عبیط فالتفت للحرم و الاطفال و نادی و دموعه فی انهمال. خذوا لکم من دم الاحباب تحفتکم و خاطبوا الجد هذی تحفه السفر رشوا علی قبره ماء فصاحبه معطش بللوا احشاه بالقطر فأخذن من ذلک الدماء تحفه للاحبه، فیالها من مصیبه و یالها من کربه ثم و دعن تلک القبور و داعا یفطر الصخور و انفصلوا طالبین المدینه [ صفحه 300] و هی لفراق احبتها حزینه [208] .

اعجاز نشان دادن امام سجاد موقع رحیل از کربلاء

خارق العاده ی که از حضرت امام سجاد سلام الله علیه نقل کرده که حین وداع اسراء اهل بیت (ع) انگشتهای مبارک را به قبر مطهر سیدالشهداء (ع) گذاشت و از آن خون خالص تازه ی نرمی منفجر شد گرچه متأسفانه مدرک و مصدر نقل آن را ذکر نکرده است ولی جای استبعاد نیست زیرا ما شیعه ی امامیه ی اثناعشریه را اعتقاد آنست که امام (ع) به تمامی اوصاف و کمالات- پیغمبر داراست یعنی امام نظیر- پیغمبر است در تمامی اوصاف غیر از نبوت چنانچه در محل خود این مطلب واضح و روشن و مبرهن شده است. خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم انگشتان مبارک خود را در موارد متعدده به مقدار

آب مختصری می گذاشت و آب از وسط انگشتان مبارکش می جوشید و جماعت انبوهی از آن سیراب می شدند و برای توشه ی راه نیز تهیه کرده و با خود می بردند و این معجزه ی باهره از خاتم أنبیاء (ص) از متواترات است و مسلمین بر آن قطع و یقین دارند پس چه استبعاد دارد از امام سجاد علیه السلام آن خارق العاده ی باهره نیز به ظهور پیوندد چون امام (ع) مانند نفس پیغمبر (ص) است. اذعان به معجزات بستگی به اذعان و اعتقاد به خدا و صانع [ صفحه 301] واجب الوجود دارد نزد خداپرستان و خداشناسان صدور معجزات و خارق العادات جای هیچگونه شک و شبهه در امکانش نیست و وقوعش نیز محقق است یکی از فلاسفه ی غرب گوید: ایمان به معجزات از ایمان به خدا منفک نمی شود [209] . کسانی که با علوم طبیعی و تجربی می واهند مشکل معجزات و خارق العاده های صادره از انبیاء و اولیاء را که تواترا ثابت است حل نمایند سخت در اشتباهند با علوم تجربی حقیقت معجزات حل شدنی نیست و تأویلات خنک با اوهام و تخیلات عادی بشری فائده نداشته و واقعیات را روشن و آشکارا نمی کند- و تفصیل بحث موکول به موردش می باشد.

اشعار آقا شیخ باقر حلی که واقعه ی اربعین را به نظم آورده

در اینجا مناسب است اشعار شاعر جلیل آقا شیخ باقر حلی را که درباره ی رجوع اسراء أهل بیت (ع) به کربلاء در اربعین سروده و از زبان زینب کبری (ع) سرگذشت اوضاع شام و غیره را بیان کرده بیاورم: زر قبر سبط الهاشمی الهادی و لدیه حزنا واحسینا ناد زر قبره فی الاربعین وثق بها یوم القیامه فهی خیر الزاد [ صفحه 302] و اذری مدامع مقلتیک بعندم مستعبرا متجلببا بسواد حتی