تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 73

صفحه 73

رأس مطهر پس از چهل روز از شهادت به بدنش ملحق گردیده و این موضوع این را می رساند که در اربعین به کربلاء آمده و رأس مطهر را به بدن اطهر ملحق کرده اند. علامه ی محدث جزائری (ره) در انوار نعمانیه در ضمن کلامی گوید: خرج علی بن الحسین علیه السلام بالنسوه و رد رأس الحسین علیه السلام الی کربلاء- ج 3 ص 246 ط تبریز. شبلنجی در نور الابصار گوید: ذهبت الامامیه الی انه اعید الی الجثه و دفن بکربلاء بعد اربعین یوما من المقتل ص 115 ط مصر سنه (1320) ه. ق. یعنی امامیه درباره ی مدفن رأس مطهر بر آن رفته اند که رأس [ صفحه 351] مطهر برگردانیده شد به جسد اطهر بعد از چهل روز از شهادت آن حضرت و در کربلاء مدفون شد. و عین این عبارت را علامه ی شیخ محمد صبان از علماء اهل سنت در کتاب اسعاف الراغبین گفته رجوع شود به هامش نور الابصار ص 160- از طبع نامبرده و به کتاب (الحسین) علی جلال ص 140. مؤرخ حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده گوید [245] : اهل بیت را با سر حسین علیه السلام پیش یزید بن معاویه فرستادند او به سخن ابوبرده برادر ابوموسی اشعری ایشان را به مدینه فرستاد و سر حسین علیه السلام باز به کربلاء پیش تنش فرستاد و به روایتی در عسقلان دفن کردند و به روایتی در حران. و گفته شد که دفن رأسی در عسقلان که رأس مطهر سیدالشهداء علیه السلام باشد معلوم نیست و دست سیاست فاطمیین و دیگران با آن بازی کرده و سری را به عنوان رأس مطهر از محلی به محل دیگر نقل داده اند

و دفن سر (حران) هم در کلام مستوفی دیده می شود. [ صفحه 352] علی جلال در کتاب (الحسین) گوید [246] : و الامامیه و بعض اهل السنه علی انه مدفون مع الجسد بکربلاء. علی جلال در نقل اقوال و آراء درباره ی رأس مطهر در کتاب نامبرده ی خود طول و تفصیل داده و نتوانسته به یکی از آنها به طور قطع جزم نماید و در آخر کلامش گفته: دفن کردن رأس مطهر در دمشق و نقل دادن به آن از آنجا به عسقلان و از عسقلان به قاهره ثابت نشده به نحوی که ثبوت تمام باشد رجوع شود به صفحه 150-149. و در کتابش از اقوال ضعیفه و کلمات هذیان و حرفهای خرافی زیاد است و از کلمات بیهوده ی ابن تیمیه ی حرانی نیز بسیار نقل کرده که غیر از تمایل به مسلک جمود وهابی گری چیزی بیشتر نیست.

قول صحیح قول امامیه است

پس قول صحیح آنست که علماء امامیه بر آن قائل و عمل شان بر آنست که رأس مطهر سیدالشهداء علیه السلام را امام سجاد سلام الله علیه در مراجعت از شام با رؤس شهداء به کربلاء آورده گرچه یقینی نیست که تمامی سرهای شهداء [247] را با خود آورده باشد ولی رأس مطهر را با [ صفحه 353] مخدرات عصمت و طهارت بدون شک با خود به کربلاء آورده و در اربعین روز بیستم شهر صفر سال 61 در کربلاء ملحق به جسد اطهر و اطیب کرده است و سائر رؤس شهداء را نیز در کربلاء دفن فرموده است. آیا در آن موقع که امام علیه السلام می خواسته رأس مطهر امام حسین علیه السلام را در قبر مبارکش ملحق به بدن اطهر کند آن

مخدرات و بانوان عصمت در چه حال بوده اند؟ و قطعا امام (ع) آنها را امر می کند که کنار شوند و آن منظره را که در ذهن انسان تصور می شود ندیده باشند که عبارت از کشف قبر مطهر و الحاق رأس انور است.

توقف رباب تا یک سال در کنار قبر مطهر

و در بعض تواریخ معتبره نقل شده که رباب بنت امری ء القیس کلبی که زوجه ی با وفای سیدالشهداء (ع) بود و تا یک سال در کنار قبر مبارک امام (ع) در کربلاء مانده و در آنجا اقامت نمود و بعد از آن به مدینه مراجعت کرد و از کثرت غم و حزن و تأسف بر آن حضرت از دنیا رفت و آن بانوی باوفا با اسراء اهل بیت به شام رفته بود و در مراجعت در اربعین در کربلاء مانده و تا یک سال در کنار قبر مبارک امام علیه السلام در کربلاء اقامت گزیده است. [ صفحه 354] ابن الاثیر در تاریخ کامل گوید: و کان مع الحسین امرأته الرباب بنت امری ء القیس، و هی أم ابنته سکینه، و حملت الی الشام فیمن حمل من أهله، ثم عادت الی المدینه...... و قیل: انها أقامت علی قبره سنه و عادت الی المدینه فماتت أسفا علیه [248] . در کتاب یکی از معاصرین است که شیخ کلینی (ره) در کتاب کافی از مصقله بن طحان روایت کرده که گفت: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: هنگامی که حضرت سیدالشهداء (ع) شهید شد زوجه ی کلبیه او بر قبر ابی عبدالله (ع) ماتم اقامه کرد و تا یک سال گریست. نگارنده گوید: زوجه ی کلبیه ی آن حضرت عبارت از (رباب) مادر سکینه و عبدالله رضیع است [249] و یک

سال بعد از واقعه ی کربلاء و فاجعه ی عاشوراء زنده بوده و لابد در اربعین اول در بیستم ماه صفر سال (61) هجرت از اسارت شام برگشته [250] و در کنار قبر سید مظلومان سیدالشهداء [ صفحه 355] (ع) اقامت کرده و جلو آفتاب نشسته و در سایه قرار نگرفته و تقریبا پس از یک سال، مراجعت به مدینه نموده و از دنیا رحلت فرموده است، و ملاحظه ی تاریخ آن بانوی معظمه جریان اربعین اول سال شصت و یک را تأئید می کند. و آنچه از شیخ کلینی (قدس سره) نقل شد به تبعیت از یکی از معاصرین است که به نشر بعض تألیفات اقدام کرده و بدون تحقیق و تثبت و ضبط چند کتابی طبع و نشر کرده و در کتابش به این عبارت از شیخ کلینی (ره) نقل کرده است. ثقه الاسلام کلینی در کافی از مصقله بن الطحان [251] روایت کرده که [ صفحه 356] گفت از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود هنگامی که حضرت سیدالشهداء (ع) شهید شد (اقامت امرأته [252] الکلبیه علی قبر ابی عبدالله مأتما و بکت سنه کامله و بکین النساء و الجواری.... الخ. اما آنچه در کتاب کافی شیخ کلینی (ره) موجود است عین عبارت آن این است:

روایت مصقله الطحان

مصقله الطحان قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: لما قتل الحسین علیه السلام اقامت امرأته الکلبیه علیه مأتما و بکت و بکین النساء و الخدم.... الخ. در نسخ متعدده از کتاب کافی عبارت همین است که نقل شد و علامه ی فیض کاشانی (ره) نیز در وافی عین این عبارت را نقل فرموده فقط مصقله را با ثاء مثلثه (مثقله) نوشته است. رجوع شود

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه