تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 96

آن را برساند و به مسلمانها بفهماند و آیه ی تطهیر نازل شده کاملا معلوم و روشن است که مراد از آل محمد و منظور از اهل بیت در آیه ی شریفه ی تطهیر [337] عبارت از آن بزرگواران است که رسول الله (ص) آنها را در زیر کساء جمع فرموده و آنها را در قضیه ی مباهله با نصارای نجران همراه خود به مباهله حاضر کرد. و نظر به اجماع قطعی و احادیث متواتره از طرق اهل بیت علیهم السلام نه فرزند امام حسین سیدالشهداء علیه آلاف التحیه و الثناء داخل آل محمد و اهل بیت اطهار بوده و صلوات و سلام شامل آن ذوات مقدسه علیهم السلام نیز می باشد.

انکاری از صاحب قاموس

بسیار تعجب آور است که فیروزآبادی صاحب کتاب قاموس در لغت در کتاب: (الصلات و البشر فی الصلاه علی خیر البشر) [338] اقرار کرده که رسول الله (ص) اعلام و تعلیم فرموده: که در صلات بر او صلات بر آل را علاوه شود با این حال باز خودش در همان کتاب و سایرین وقتی که صلوات در موقع ذکر کلمه ی (رسول الله) یا در مقابل اسم مبارک آن [ صفحه 466] حضرت می نویسند این جملات را نگارش داده اند (صلی الله علیه و سلم) و (آل) را حذف می کنند بعد فیروزآبادی در همان صفحه از کتاب نامبرده شروع به تفاصیلی کرده که از جهتی به حق اعتراف نموده و از طرف دیگر دچار اشتباهاتی شده که سراپا باطل و حرفهای لاطائل است آنجا که گوید: فلتعلم ان الله عز شأنه أمر بالصلاه علی رسول الله (ص) و لم یأمر بالصلاه علی آله فی الکتاب و انما جاء الاعلام فی تعلیم رسول الله (ص) ایانا الصلاه علیه بزیاده الصلاه علی

الال تا این که گوید: ثم اعلم ان آل الرجل فی لغه العرب خاصته الاقربون الیه و خاصه الانبیاء و آلهم هم الصالحون العلماء بالله من المؤمنین و قد علمنا ان ابراهیم کان من آله انبیاء و رسل. بعد تفصیلی نگارش داده که قریب به اجمالش این است: مراد از آل محمد علماء صالحین از امت است که آنها از خواص پیغمبر اکرم (ص) می باشند و در صلوات مأثوره: اللهم صل علی محمد و آل محمد کما صلیت علی ابراهیم و آل ابراهیم... الخ. از آل ابراهیم انبیاء و رسل بودند مثل اسحق و یعقوب و یوسف و انبیائی که از نسل ابراهیم آمده اند و نظر بر این که در این امت نبوت ختم شده و باب تشریع احکام مسدود گردیده به این مناسبت رسول الله (ص) از خداوند خواسته برای آل محمد مرتبه ی نبوت باشد گرچه آل او نمی توانند تشریع احکام نمایند چون منصب نبوت ندارند پس از کمال رسول الله [ صفحه 467] (ص) است که آل خود را در رتبه به انبیاء ملحق کرده است. و رسول الله (ص) بر ابراهیم علیه السلام مزیت دارد که شرع وی نسخ نمی شود ولی از شرایع ابراهیم علیه السلام نسخ شد و رسول الله (ص) تعلیم صلوات را به ما به این صورت که آل او را در صلوات به خودش ضم شود بیان نفرموده مگر از طریق وحی الهی و دعوت رسول الله (ص) در این باره باجابت رسیده است. پس ما قطع داریم که در این امت اشخاصی هستند که درجه ی آنها به درجه ی انبیاء در نبوت ملحق شده است ولی حق تشریع احکام را ندارند و خداوند رسول الله (ص) را

گرامی داشته که آل او را شهداء بر امم انبیاء قرار داده چنانچه انبیاء را بر امت های خودشان شهداء قرار داده. بعد خداوند تخصیص داده بر این امت یعنی علماء آنها را که به آنها تشریع فرموده اجتهاد در احکام را و مقرر فرموده که آنچه نظر آنها در اجتهادشان بر آن مؤدی بشود آنها به مؤدای آن هم خودشان و هم مقلدین شان عمل نمایند چنانچه حکم شرایع انبیاء و مقلدین آنها این طور بود. پس خداوند اجتهاد را در این امت به منزله ی وحی در انبیاء بنی اسرائیل قرار داده و برای آل محمد که عبارتند از مؤمنین علمای این امت مرتبه ی نبوت نزد خداوند تعالی است که در آخرت ظاهر می شود و در دنیا همین مقدار اجتهاد مشروع می کنند و در دین و احکام اجتهاد نمی کنند مگر به امر مشروع از جانب خداوند تعالی. [ صفحه 468] و هرگاه اتفاق افتاد که یکی از اهل بیت به این مرتبه از علم و اجتهاد نائل شد برای آنها این مرتبه وجود دارد مانند حسن و حسین و جعفر و نظائر آنها از اهل بیت که جمع کرده اند میان (اهل) و (آل) را و خیال نشود که مراد از (آل محمد) عبارت از اهل بیت پیغمبر (ص) بالخصوص اند زیرا این ادعا نزد اهل لغت نبوده و عرب آن را نمی شناسد بلکه (آل) عبارت است از: خاصه الرجل و احباؤه: بتخفیف الباء الموحده. و خداوند تعالی می فرماید: أدخلوا آل فرعون [339] ... و می فرماید: اعملوا آل داود شکرا [340] ...

بررسی به مطالبی که صاحب قاموس بیان کرده

فیروزآبادی بعد از این تفاصیل باز گوید: و قول رسول الله (ص) علماء امتی کأنبیاء بنی اسرائیل و فی لفظ: علماء

هذه الامه انبیاء سائر الامم و ان کان فی اسناده مقال لکن یستأنس به فیما ذکرناه. به کلمات فیروزآبادی که تا اینجا خلاصه ی ترجمه و یا عین لفظش نقل شد بررسی و تحقیق شود که از نظر دقت صحیح است یا نه؟ و پس از آن مراد از (آل محمد) چنانچه گذشت در نزد شیعه ی امامیه که در تمامی عقائد و اقوال و در احکام به اهل بیت اطهار علیهم السلام رجوع کرده و از آن حضرات اخذ کرده اند چیست؟ خواهیم پرداخت. [ صفحه 469] فیروزآبادی گفته: که خدا در قرآن کریم به ما امر فرموده که به رسول الله صلی الله علیه و آله صلوات بفرستیم ولی نسبت به آل رسول الله (ص) در کتاب امر به صلوات نفرموده است. این فرمایش وی درست نیست زیرا خداوند در آیه ی شریفه: یا أیها الیذن آمنوا صلوا علیه.... امر به صلوات به رسولش فرموده و آیه بر آن دلالت مطابقی دارد و آیه ی شریفه لازم گرفته صلوات بر (آل) را بادلالت التزامی چون مسلمین بعد از نزول آیه چنانچه در احادیث کثیره نقل کرده اند از کیفیت صلوات از رسول الله (ص) سئوال کردند فرمود به من صلوات بگوئید و آل محمد را ضم بر آن کنید و این اتفاقی میان سنی و شیعه است گرچه سنیها در مقام عمل با فرمایش پیغمبر (ص) موافقت ندارند و مخالفت می کنند پس صلوات بر پیغمبر (ص) لازم گرفته که صلوات بر (آل) نیز گفته شود و الا صلوات دم بریده و برخلاف دستور رسول الله صلی الله علیه و آله خواهد شد پس آیه ی شریفه بالالتزام دلالت دارد که صلوات بر (آل) نیز با صلوات

بر نبی صلی الله علیه و آله و سلم ذکر شود و در آیه ی شریفه فقط رسول الله (ص) ذکر شده اشاره به این است که (آل رسول الله ص) مانند خود رسول الله صلی الله علیه و آله هستند و مثل یک نفس می باشند رسول الله صلی الله علیه و آله از (آل) است و (آل) از رسول الله صلی الله علیه و آله اند فرقی ندارند به منزله ی نفس واحده هستند. در صحیح مسلم در کتاب صلاه در باب صلاه بر نبی (ص) بعد از تشهد و همچنین در صحیح بخاری در تفسیر سوره ی احزاب با طرقی نقل [ صفحه 470] کرده اند که تواتر دارد: قلت یا رسول الله اما السلام علیک فقد عرفناه و اما الصلاه علیک فکیف هی؟ فقال: قولوا اللهم صل علی محمد و آل محمد کما صلیت علی ابراهیم و آل ابراهیم. و لذا آیه ی شریفه: صلوات لازم گرفته که (آل محمد) مانند خود رسول الله (ص) افضل امت باشند و برای آنها منزلت و مرتبه ای است که مانند خود پیغمبر اکرم (ص) مستحق صلوات هستند که خداوند امر فرموده به پیغمبر (ص) و آل آن حضرت با هم صلوات گفته شود و از هم هیچ وقت جدا نشوند و لذا به اعتراف خود آقای فیروزآبادی چنانچه کلماتش گذشت (آل محمد) در مرتبه ی انبیاء و در درجه ی مرسلین هستند. و از اموری که کشف از بطلان قول فیروزآبادی می کند که ادعا کرده آیه ی شریفه دلالت بر صلوات گفتن بر (آل محمد) را ندارد اذعان یکی از متعصبین علمای اعلام اهل سنت و اعترافش بر دلالت آیه ی شریفه به موضوع نامبرده می باشد و او عبارت از ابن حجر

مکی است که در کتاب خود صواعق که به گمان خویش در رد شیعه تألیف کرده [341] اقرار به دلالت [ صفحه 471] آیه نموده و خوب است عین عبارات وی از صواعق نقل شود [342] تا معلوم گردد خداوند چطور مطلب حق را به قلم یک نفر عالم متعصب سنی جاری کرده است: سؤالهم بعد نزول الایه و اجابتهم باللهم صل علی محمد و علی آل محمد الی آخره دلیل ظاهر علی ان الامر بالصلاه علی أهل بیته و بقیه آله مراد من هذه الایه و الالم یسألوا عن الصلاه علی أهل بیته و آله عقب نزولها و لم یجابوا بما ذکر فلما اجیبوا به دل علی ان الصلاه علیهم من جمله المأمور به و انه (ص) [343] اقامهم فی ذلک مقام نفسه لان [ صفحه 472] القصد من الصلاه علیه مزید تعظیمه و منه تعظیمهم و من ثم لما أدخل من مر فی الکساء قال: اللهم انهم منی و أنا منهم فاجعل صلاتک و رحمتک و مغفرتک و رضوانک علی و علیهم و قضیه استجابه هذا الدعاء ان الله صلی علیهم معه فحینئذ طلب من المؤمنین صلاتهم علیهم معه (بعد ابن حجر حدیث لا تصلوا علی الصلاه البتراء- را نقل کرده که قبلا ما نقل کردیم و گوید:) و لا ینافی ما تقرر حذف الال فی الصحیحین قالوا: یا رسول الله کیف نصلی علیک؟قال: قولوا: اللهم صل علی محمد و علی ازواجه و ذریته کما صلیت علی ابرهیم الی آخره لان ذکر الال ثبت فی روایات أخر و به یعلم انه (ص) قال ذلک کله فحفظ بعض الرواه ما لم یحفظه الاخر ثم عطف