11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 144

نزد امام حسین ( ع ) آمد عرض کرد: فدایت گردم ای پسر پیغمبر ( ص ) من بودم تو را از بازگشت منع کردم، و گمان نمی کردم کار به اینجا بکشد، من از کار خود پشیمانم و به سوی خدا توبه می کنم.

این درِ تو مقصد و مقصودِ ما **** وی رخ تو شاهد و مشهود ما

یار شو ای مونس غمخوارگان **** چاره کن ای چاره بیچارگان

چارۀ ما ساز که بی یاوریم **** گر تو برانی به که رو آوریم

امام ( ع ) توبه حرّ را پذیرفت، حرّ به سوی میدان رفت و در برابر لشگر عمرسعد ایستاد، خطبه ای خواند و آنها را سرزنش کرد و خطاب به لشگر گفت: رفتار بدی با ذرّیۀ پیامبر ( ص ) کردید، خداوند در روز عطش قیامت، سیرابتان نکند. دشمن او را هدف تیر قرار داد، و حرّ بسوی امام بازگشت و در محضر امام ایستاد509. فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری، ص 229؛ شیخ مفید، الإرشاد، ج 2، ص 102.

تا اینکه به اذن امام ( ع ) وارد نبرد شد آن قدر جنگید تا دشمن او را از اسب به زمین اندخت آن لحظه آخر چشم باز کرد مولای خود را بالای سرش دید. امام ( ع ) خون صورت حرّ را پاک می کرد و می فرمود: «أَنْتَ الحُرُّ کَما سَمَّتْکَ أُمُّکَ حُرَّاً فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَهِا510. محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج 45، ص 14 15.تو آزاده ای همانگونه که مادرت تو را آزاد نامید، تو در دنیا و آخرت آزاد هستی.»

روضه حضرت قاسم ( ع )

السَّلَامُ عَلَی الْقَاسِمِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ، الْمَضْرُوبِ هَامَتُهُ، الْمَسْلُوبِ لَامَتُهُ،