11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 16

2. پاداش به نیکوکاران

اشاره

یکی از سنّت های خداوند این است که پاداش نیکوکاران را ضایع نمی کند. این حقیقت، در آیات متعدد آمده است: «أَنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنینَا(1) همانا خداوند پاداش ایمان آورندگان را ضایع نمی سازد.» و یا فرموده: «وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یُضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَا(2)صبر کن که به تحقیق خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی کند.»

همان گونه که از اطلاق آیات استفاده می شود، پاداش الهی فراتر از پاداش های دنیوی است. در اینجا به برخی پاداش های فداکاری اباعبدالله ( ع ) که در دنیا به او عنایت شده، اشاره می کنیم:

بوی خوش تربت حسینی:

برخی افراد، از تربت امام حسین ( ع ) بویی خوش استشمام می کردند؛ برای نمونه، پس از آنکه بر قبر حسین بن علی ( ع ) آب بستند تا مکان آن معلوم نباشد و بعد از چهل روز آب فرونشست، عربی بیابان نشین به قتلگاه کربلا رفت و درحالی که خاک ها را مشت مشت بر داشته و می بویید، به کنار قبر حضرت رسید و گریست و گفت: پدر و مادرم به فدایت، چه قدر خوش بویی و چه قدر خوش بوست تربت تو! و بعد این شعر را خواند:

أرادُوا لِیُخْفُوا قَبْرَهُ عَن عَدَاوَهٍ **** فَطِیبُ تُرابِ الْقَبْرِ دَلَّ عَلَی الْقَبْر (3): «خواستند از روی دشمنی، قبرش را مخفی کنند؛ اما بوی خاک قبرش نشانه آن شد.»

1- آل عمران، آیه 171
2- هود، آیه 115
3- ابن کثیر دمشقی، البدایه والنهایه، ج 8، ص 222