11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 24

من در برابر رسول خدا زانو زدم و سلام کردم. حضرت پاسخی نداد و پس از مکثی طویل، فرمود: «ای دشمن خدا! حرمتم را هتک کردی و عترتم را کشتی و حق مرا پاس نداشتی!» عرض کردم: ای رسول خدا! من شمشیر و نیزه و تیری نزدم. فرمود: «ولی سیاهی لشکر بودی؛ نزدیک بیا!» چون نزدیک رفتم، طشت پرخونی را دیدم که در برابرش بود و فرمود: «خونِ حسین است.» از آن بر چشمانم مالید. ناگاه از خواب پریدم و خود را نابینا یافتم(1)

کوتاهی عمر و ناکامی در دنیا:

گزارش های متعدد، گویای آن است که قاتلان یا شرکت کنندگان در قتل امام حسین ( ع ) ، پس از این جنایت، بهره چندانی از عمر خود نبردند. درباره عمربن سعد نقل شده: هنگامی که امام حسین ( ع ) به وی فرمود: «مایه روشنی دیده ام آن است که تو پس از من، از گندم عراق، زیاد نخواهی خورد»(2) وی با کمال جسارت و با حال استهزا پاسخ داد: «ما را جو کافی است!(3) اما حوادث پس از عاشورا، درستی پیشگویی امام ( ع ) را روشن ساخت؛ زیرا عمر بن سعد، پیش از آنکه به آرزویش، یعنی حکومت ری، دست یابد، پس از سالیانی اندک، به دستور مختار ثقفی، به هلاکت رسید(4)

غارتگران حرم حسینی نیز بدون بهره مندی از اموال غارت شده، سرانجام به فقر دچار گردیدند؛ به عنوان نمونه، درباره مالک بن بُسر کِنْدِی نقل شده که وی روز عاشورا، پس از غلبه ضعف بر امام، شمشیری بر سر حضرت فرود آورد و بر

1- ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب ( ع ) ، ج 4، ص 66؛ ابن نما، مثیر الأحزان، ص 80.
2- شیخ مفید، الإرشاد، ج 2، ص 132.
3- محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج 45، ص 300.
4- طبری، تاریخ الأمم والملوک، ج 6، ص 60.