11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 29

ابن قتیبه می نویسد: یکی از سربازان شامی، به منزل زنی وارد شد که کودکی شیرخوار داشت. سرباز از او اموالی را طلب کرد؛ زن اظهار داشت: هرچه مال در خانه داشتم، همه را به غارت بردند. سرباز سنگ دل یزیدی، طفل شیرخوار را از دامن مادر جدا کرد و در برابر چشم او، چنان سرش را به دیوار کوبید که مغزش متلاشی شد(1)

ابن ابی الحدید می نویسد: لشکریان شام، مردم مدینه را سر بریدند؛ آن گونه که قصّاب، گوسفند را سر می برد. چنان خون ها ریخته شد که قدم ها در میان آنها فرو می رفت؛ فرزندان مهاجر و انصار و مجاهدان بدر را به قتل رساندند و از آنها که باقی ماندند، به عنوان بردگان برای یزید بیعت گرفتند(2)در این فاجعه، از بزرگان مهاجر و انصار هزاروهفتصد تن، و از سایر مسلمانان ده هزار تن به قتل رسیدند(3)

3. قیام توّابین در کوفه

اشاره

حادثه کربلا، همانند خورشید فروزان، همه جا را فراگرفته است. این امر را می توان به جهت وجود ویژگی هایی چون خدا محوری و ستم ستیزی در سیره امام حسین ( ع ) و یاران او جست وجو کرد. افزون براین، باید یکی از دلایل جاودانگی آن را نیز حضور پُرثمر اهل بیت ( ع ) در این نهضت دانست که در جهت پیام رسانی، تأثیر بسزایی داشته است؛ زیرا خون و پیام، در هر انقلابی مکمل یکدیگر بوده، ارزش پیام رسانی، هرگز کمتر از خون و شهادت نیست. ازاین رو، اوّلین جرقه های قیام را بعد از عاشورا، امام سجاد ( ع ) و زینب کبری (

1- دینوری، الإمامه والسیاسه، ج 1، ص 238.
2- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 3، ص 259.
3- دینوری، الإمامه والسیاسه، ج 1، ص 239.