11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 32

توّابین در آغاز قیام، کنار قبر امام حسین ( ع ) رفتند و نهضت خویش را از آنجا آغاز کردند و نخستین بار توسط برخی از آنان شعار «یا لَثاراتِ الْحُسَیْن» سر داده شد. همه این تلاش ها و جانبازی ها، به وسیله کسانی صورت می گرفت که روزی در کوفه از تهدیدهای ابن زیاد که با تعداد محدودی وارد کوفه شد، ترسیده بودند و مسلم بن عقیل، سفیر امام حسین ( ع ) را تنها گذاشتند و شهر را تسلیم دشمن کردند؛ ولی پس از حادثه عاشورا، چنان روحیه ای پیدا کردند که جان برکف، دست به قیام زدند تا اینکه کشته شدند(1)

4. قیام مختار در کوفه

اشاره

بعد از قیام توّابین، در سال 66ق. قیام دیگری نیز به رهبری مختاربن ابی عبیده ثقفی که مردی هوشمند، سیاست مدار و از علاقه مندان اهل بیت ( ع ) بود، با تأثیر از پیام عاشورا صورت گرفت. در مدتی که واقعه کربلا رخ داد، مختار به همراه میثم تمّار، عاشق امیر مؤمنان ( ع ) ، در زندان عبیدالله بن زیاد به سر می برد. میثم تمّار در زندان بر اساس خبر غیبی علی ( ع ) به مختار گفت: «تو از زندان آزاد خواهی شد و به خون خواهی امام حسین ( ع ) قیام خواهی کرد و این ستمگر را که امروز من و تو در زندان او اسیریم، به قتل خواهی رساند و با پای خود، سر و صورت وی را لگدکوب خواهی کرد!(2)

روز جمعه 15 ربیع الأول سال 66ﻫ.ق مختار وارد قصر کوفه شد و نماز جمعه به امامت او اقامه گردید. وی قبل از نماز، دو خطبه ایراد کرد و در آن، اهداف قیام خویش را تبیین نمود و پس از آن، مراسم بیعت برگزار شد. او خطاب