11 مجلس ویژه محرم 1438 ھ. ق صفحه 42

5. صبر

از جلوه های عبودیت، صبر در برابر رنج ها و سختی هایی است که انسان در راه خدا متحمل می شود. آنچه حماسه کربلا را به اوج ماندگاری رساند، روحیه مقاومت و صبر امام حسین ( ع ) و یاران ایشان بود. امام از همان آغاز حرکت خویش، نیروهایی را به همراهی طلبید که در راه تحقق اهداف خدای متعال، استوار و مقاوم باشند. امام فرمود: «اَیُّهَا النّاسُ فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ یَصْبِرُ عَلی حَدِّ السَّیْفِ وَطَعْنِ الاَسِنَّهِ فَلْیَقُمْ مَعَنا وَاِلاّ فَلْیَنْصَرِفْ عَنّا(1) ای مردم! هرکدام از شما که تحمّل تیزی شمشیر و زخم و ضربت نیزه ها را دارد، همراه ما بماند؛ وگرنه بازگردد.»

امام هنگام خروج از مکه فرمود: «نَصْبِرُ عَلَی بَلَائِهِ وَیُوَفِّینَا أُجُورَ الصَّابِرِین؛(2) ما بر بلای الهی صبر می کنیم و او نیز پاداش صابران را به ما می دهد.» یاران امام نیز در رجزهای خویش، شعار مقاومت سرمی دادند. خالد بن عمر می گفت: «ای بنی قحطان! برای کسب رضای رحمان و رسیدن به مجد و عزّت صبر کنید.(3) سعد بن حنظله نیز چنین رجز می خواند: «برای رسیدن به بهشت، بر شمشیرها و نیزه ها صبر می کنم.(4)

از سفارش های امام به هم رزمان و خواهرنش و دیگر زن ها، صبر و شکیبایی بود. در توصیه ای که حضرت به خانواده خود داشت، فرمود: «خواهرم! ام کلثوم! فاطمه! رباب! پس از مرگ من، گریبان چاک نکنید، صورت خود را

1- قندوزی، ینابیع الموده، ص 406.
2- ابن نما، مثیر الأحزان، ص 41.
3- جواد محدثی، پیام های عاشورا، ص 78.
4- ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب ( ع ) ، ج 4، ص 101.