محرم در اقوام و ملل صفحه 24

شیعیان همانندی های بسیاری دارد. فراوانی متن های معتبر تاریخی که دلالت روشن بر سوگواری سنیان در این سرزمین دارد، برترین گواه این مدعا به شمار می رود. امروزه روضه خوانی و مداحی نسبت به دیگر آیین های مرسوم، همچون تعزیه خوانی، از توجه بیشتری برخوردار است.

در این بخش سعی شده است، گوشه ای از آیین های عزاداری شهرهای گوناگون ایران در سوگ سالار و سرور شهیدان بازگو شود.

پیشینه عزاداری در ایران

عزاداری برای حسین بن علی علیه السلام و خاندان و یاران او به شکل­های مختلفی در طول تاریخ اسلام برگزار می­شد، اما این مراسم، آن هم در حدی گسترده به صورت سازمان یافته و با دستور و حمایت حکومت، از زمان آل بویه در بغداد آغاز گشت. ایرانیان از ابتدا اسلام را برگزیدند و بیش از اقوام و ملت های دیگر به خاندان عصمت و طهارت علاقه نشان دادند. پس از واقعه عاشورا، همواره شیعیان با یاد امام حسین علیه السلام و مصائبی که بر آن حضرت و اهل بیتش وارد شد، مجالس سوگورای بر پا می­کردند و در روزهای تاسوعا و عاشورا به سوگ می نشستند.

نخستین ایرانیانی که آشکارا مجالس عزاداری عاشورا را به پا کردند، قبیله بنی حمرا، از قبایل ایرانی تبار شیعی مذهب کوفه بودند که پس از واقعه کربلا و برای خونخواهی سید الشهدا به مختار پیوستند.(1)

ایرانیان به ویژه پس از شهادت امام رضا علیه السلام ، به عزاداری امام حسین علیه السلام اهتمام بیشتری ورزیدند و به طور مداوم به آن می­پرداختند.(2)