حدیث اشک صفحه 151

«پیامبر به هوای نفس سخن نمی گوید بلکه هر چه می گوید وحی است که از جانب پروردگارش به وی رسیده است»

سخنی درباره حدیث شریف ثقلین

تردیدی نیست که این حدیث را بسیار شنیده اید هدف ما آن است که به آن توجه بیشتری شود تکرار شود

و به بار مفهمومی اش نیز عنایت و دقت کافی بشودتا روشن شود رسول خدا نظر مبارکشان ازاین سخن چه بوده ؟ آیا پیامبرگرامی اسلام تنها هدف و وظیفه ی سنگین الهی اش ابلاغ قرآن بود و بس و یا اینکه قرآن به تنهایی برای هدایت انسان به نور و تفهیم مسائل اساسی زندگی او و در نتیجه برای رساندن انسان به سعادت و زندگی صحیح و شایسته او کافی نیست؟

اگر بگوییم : نظر آن حضرت بیش از همه ی اینها روشن کردن موقعیت بسیار عظیم و شایسته امیرالمومنین علی بن ابی طالب بود اغراق نگفته ایم .

حدیث شریف ثقلین بحدّ تواتر بلکه فوق تواتر از طریق فریقین (شیعه و سنی) از رسول خدا روایت شده است [تنها از طرق اهل سنت در حدود بیست و دو تن از اصحاب رسول خدا آن را از آن حضرت روایت کرده اند]

خلاصه علاوه بر شیعه بزرگان حفّاظ حدیث و علمای اهل سنت اعم از فقهاء و مفسّرین و مورّخین و .... آنها از طرق بسیار زیاد از رسول خدا روایت کرده اند که فرمود: « انّی تارک فیکم الثّقلین :کتاب الله و عترتی , ما ان تمسکتم بهما لن تضلّوا بعدی ابدا, فلا تتقدموهم فتهلکوا , و لا تقصرواعنهم فتهلکوا و لا تعلّموهم فانّهم اعلم منکم و ان اللّطیف الخبیر انبئنی انهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض »

[کنز العمال ج 1 ص 185 و186 و این حدیث را با کم و زیادی در الفاظ آن اعلام و حفاظ نامبرده اهل سنت نیز روایت کرده اند مثل : حافظ دارمی در سنن ج 2 ص 431

و 432 / حافظ مسلم بن حجاج قشیری در جامع الصحیح ج 7 ص122 و123 / حافظ بیهقی در سنن کبری ج 2 ص 148 و 149 . ج7 ص 30 و 31 / حافظ ابن مغازلی جلالی شافعی در مناقب علی بن ابی طالب ص236 / حافظ ابن فرّا بغوی درمصابیح السنه ج2 ص202 / سبط بن جوزی در تذکره الخواص ص322 و 323 ]

من در میان شما دو امانت سنگین و گرانقدر از خود بجا می گذارم :یکی قرآن (کتاب خدا)و آن یکی اهل بیت و عترت من است اگر به آن دو چنگ بزنیدو آنها را در میان خود حاکم قرار دهید پس از من هرگز به ضلالت وگمراهی نمی افتید ازآن پیشی نگیرید که هلاک می شویدو از آن عقب نمانید که باز هلاک می شوید چیزی به آنها یاد ندهید که آنها اعلم از شما هستند خداوند حکیم و خبیر بر من خبر داده که آن دو هرگز از هم جدا نمی شوند تا درکنار حوض کوثر به من ملحق شوند .