400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 11

را از خاطرت ببرند .

حسین ( ع ) عرضه کرد : قسم به کسی که جانم در دست اوست همین قدر مرا کافی است به آن چه خدا نازل فرموده اقرار داشته و گفتار پیامبر خدا را تصدیق داشته و کلام پدرم را تکذیب نمی کنم .

امیرالمؤ منین ( ع ) بیرون آمده و در مسجد نزول اجلال فرموده و اصحاب و یاران دور آن حضرت حلقه زدند در این هنگام حضرت حسین ( ع ) تشریف آوردند تا رسیدند مقابل امیرالمؤ منین ( ع ) و آن جا ایستادند ، امیرالمؤ منین ( ع ) دست مبارک بر سر ایشان نهاده و فرمودند : پسرم ، خداوند متعال ، اقوام و طوایفی را به وسیله قرآن تقبیح نموده و مورد سرزنش و ملامت قرار داده و فرموده است :

( فما بکت علیهم السماء و الارض و ما کانوا منظرین ) .

به خدا قسم حتما پس از من تو را خواهند کشت سپس آسمان و زمین بر تو گریه خواهند نمود . ( 9 )

8

گریه علی ( ع ) بر شهادت حسین ( ع ) هنگامی که جبرییل ( ع ) خبر شهادت ابا عبداللّه الحسین ( ع ) را به پیامبر خدا ( ص ) رساند آن جناب دست امیرالمؤ منین را گرفته و مقدار زیادی از روز را با هم خلوت کرده و هر دو گریستند ، و از یکدیگر جدا نشدند مگر آن که جبرییل ( ع ) بر ایشان نازل شد و عرضه داشت :

پروردگارتان سلام می رساند و می فرماید : صبر نمودن را بر شما واجب و لازم

نمودم . پس هر دو صبر کرده و بی تابی نکردند . ( 10 )

9