400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 116

فرمود : آن گاه که لاشه شما ، از کنار پیامبر خدا ( ص ) و از قبر ، بیرون آید ، جسدهایی که یک شبانه روز ، نخوابیده اند ( و نمرده اند ) تا در هنگام نبش قبرتان کسی در این باره شک نکند ، ( که قبری که نبش می شود ، مربوط به شما دو نفر است ) و اگر در میان سایرین ، دفن می شدید ، افرادی گرفتار تردید می شدند ( و می گفتند : این جسدها مربوط به آن دو نفر نیست )

آن گاه بر شاخه های درختی خشک ، مصلوب می گردید ، و آن درخت ، به برگ سبز می گردد و شاخه هایش می روید ، و به این وسیله ، محبان و خشنود شوندگان به کارتان ، مورد آزمایش قرار می گیرند تا پاک از ناپاک جدا شود گویا من شما را می نگرم که مردم از مصیبتی که به آن گرفتار شده اید ، ( از خدا ) عافیت می طلبند . پرسید : یا علی ( ع ) چه کسی این کارها را انجام می دهد ؟

فرمود : دسته ای که میان شمشیرها و غلاف آنها ، جدایی افکنده و خداوند ، برای یاری دینش ، آنان را برگزیده ، لذا در راه خدا از سرزنش ، کسی نمی هراسند ، گویا می بینم

که شما دو تن ، با بدنهایی تر و تازه ، از گور بیرون کشیده و مصلوب می شوید ، و این ( تازگی بدن ) وسیله فتنه دوستانتان می گردد ، و سپس آتشی را که برای ابراهیم و یحیی و جرجیس و دانیال ( ع ) و هر پیامبر و صدیق و مؤ منی ، افروخته گشت ، می آورند پس از آن آتشی را که بر در خانه من افروختید ، تا من و فاطمه و حسن و حسین و زینب و ام کلثوم را بسوزانید ، می آورند تا با آنها سوزانده شوید ، و بادی سخت و کشنده می وزد و پس مانده شمشیرها بدنتان را ، نابود و تباه می سازد و به دوزخ برده می شوید ، آن گاه به صحرایی که جای نابودی شما بود ، برده می شوید جایی که خدای عزوجل فرموده :

( و لوتری اذ فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قریب ) ( 189 )

( و اگر تو سخنی حال مجرمان را مشاهده کنی هنگامی که ترسان و هراسانند و هیچ از عذاب آنها فوت نشود و از مکان نزدیکی دستگیر شوند .

که کنایه از ( تحت اقدام ) شماست ، پرسید : یا علی ( ع ) آیا میان ما و پیامبر ( ص ) جدایی می افتد ؟

فرمود : آری ، پرسید : آیا خود شما این مطلب را شنیدی و درست است ؟

راوی گفت : امام ( ع ) سوگند یاد کرد که این مطلب را از پیامبر ( ص ) شنیده است ، عمر گریه کرد و گفت

: از گفته شما به خدا پناه می برم و آیا نشانه ای دارد ؟