400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 119

گفتم : آری و این مطلب را هم برای تو می افزایم که از پدرم درباره آن چه علی ( ع ) آن را ادعا می کند پرسیدم .

گفت : راست می گوید .

عمر گفت : آری ، پیامبر ( ص ) در مورد خلافت او سختی فرمود ولی نه آن گونه که حجتی را ثابت کند و عذری باقی نگذارد ( ! ) آری ، زمانی در آن چاره اندیشی می فرمود ، البته پیامبر در بیماری خود می خواست به نام او تصریح فرماید و من برای محبت و حفظ اسلام ( ! ) از آن کار جلوگیری کردم و سوگند به خدای این خانه که قریش هرگز گرد علی جمع نمی شدند و اگر علی خلیفه می شد ، عرب از همه سو بر او هجوم می آورد و پیمان می گسست ، پیامبر ( ص ) فهمید که من از آنچه در دل دارد آگاهم و از اظهار آن خودداری کرد و خداوند هم جز از امضای آنچه که مقدر و محتوم بود خودداری فرمود . ( 192 )

159

آشوبگری عمر عثمان بن عفان ، سعید بن عاص را دیده گفت : بیا نزد عمر رفته با او سخن بگوییم . چون بر او وارد شدند ، عثمان در محل معین خود نشسته و سعید در گوشه از جمعیت قرار گرفته و آثار ملال از او ظاهر بود . عمر او را دیده گفت : می بینم از ناحیه من

حزن و اندوهی در خود احساس می کنی و خیال می کنی پدرت را من کشته ام با آن که چنین عملی از من به ظهور نرسیده و سوگند به خدا دوست می داشتم من کشنده او بودم و اگر او را می کشتم به هیچ وجه پوزش نمی خواستم ، زیرا کافری را کشته بودم لیکن روز بدر از کنار پدرت گذشته ، دیدم چون گاو نر خشمگینی خود را آماده قتال کرده و کف برآورده بود . به وی توجهی نکرده از او درگذشتم ، گفت : پسر خطاب کجا می روی ؟ هنوز سخنش را به اتمام نرسانیده علی ( ع ) با او در آویخت هنوز از جای خود دور نشده بودم که او را کشت .

علی ( ع ) نیز در آن مجلس حضور داشت ، چون این سخن را شنید فرمود : پروردگارا ببخش ، شرک و بت پرستی نابود شد و کارهای گذشته را اسلام محو کرد امروز مناسب نیست مردم را علیه من تحریک نمایی .

عمر از استماع این سخن ، خاموش شده حرفی نزد .

سعید در این جا عمر را مخاطب ساخته گفت : می خواهی با این سخن مرا از علی ( ع ) روگردان بسازی و به وی بدبین نمایی ، سوگند به خدا از این که علی ( ع ) کشنده پدر من است هیچ گاه نگرانی ندارم زیرا او به دست پسر عمش علی ( ع ) کشته شده است . ( 193 )

160