400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 123

( چه بسیار دیدار کننده که بدون دوستی به عیادت می آید و دوست می دارد که کاش بیمار رنجور درگذرد ) .

عثمان گفت : به خدا سوگند نمی دانم

، آیا زندگی تو را خوشتر می دارم و یا مرگت را . اگر بمیری مرگت مرا درهم می شکند و اگر زنده باشی زندگی ات مرا به رنج و بلا گرفتار می سازد و تا هنگامی که تو زنده ای همواره سرزنش کنندگان را می بینم که تو را پناه گاه خود قرار می دهند و به تو پناه می آورند .

علی ( ع ) فرمود : این تصور که مرا پناه گاه خرده گیران و سرزنش کنندگان خود می دانی از بدگمانی تو سرچشمه می گیرد و موجب می شود در دل خود این گونه مرا جای دهی ، و اگر به پندار خودت از سوی من بیمی داری برای تو بر عهد و پیمان خداوندی است که تو را از من باکی نخواهد بود ( تا وقتی که دریا پشم را خیس می کند ) . و همانا که من تو را رعایت و از تو حمایت می کنم ولی چه کنم که این کار برای من در نظرت سود بخش نیست . اما این سخن که می گویی ( مرگ و فقدان من تو را در هم می شکند ) ، هرگز چنین نیست و تا هنگامی که ولید و مروان برای تو زنده باشند از فقدان من سرشکسته نخواهی شد . ( 202 ) عثمان برخاست و رفت . همچنین روایت شده است که آن بیت شعر را عثمان خوانده است : گویند او بیمار شده بود علی ( ع ) به عیادتش رفت و عثمان گفت :

( چه بسیار دیدار کننده که بدون خیرخواهی به عیادت می آید و

دوست می دارد که ای کاش بیمار رنجور درگذرد ) . ( 203 )

164

شایسته برای خلافت محمد بن قیس اسدی ، از معروف بن سوید نقل می کند که گفته است : هنگام بیعت با عثمان ، به خلافت ، در مدینه بودم ، مردی را دیدم که در مسجد نشسته بود و در حالی که مردم برگرد او بودند دست بر هم می زد و گفت : جای بسی شگفتی است از قریش و این که آنان برای خلافت کس دیگری غیر از اهل بیت را بر می گزینند آن هم اهل بیتی که معدن فضیلت و ستارگان پرتو بخش زمین و مایه روشنایی همه سرزمین هایند . به خدا سوگند ، میان ایشان ( اهل بیت ) مردی است که هرگز پس از رسول خدا ( ص ) مردی همچون او ندیده ام که به حق سزاوارتر و در قضاوت از او عادل تر باشد . او از همگان بیشتر امر به معروف و نهی از منکر می کند ، پرسیدم : این مرد کیست ؟

گفتند : مقداد است .

پیش او رفتم و گفتم : خدایت قرین صلاح بدارد ! آن مردی که می گفتی کیست ؟ گفت : پسر عموی پیامبر ( ص ) یعنی علی بن ابی طالب .