400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 131

علی ( ع ) فرمود : اما آن چه درباره حدیث پیامبر بیان داشتی : ( همانا خداوند امت مرا بر گمراهی جمع نمی فرماید ) ، آیا من از امت پیامبر هستم یا نیستم ؟ ابوبکر گفت : آری .

حضرت فرمود : همچنین گروهی که تو را از این کار منع می کردند و عبارت بودند از : سلمان و عمار و ابوذر و مقداد و سعد بن عباده و کسانی که از انصار با او بودند ( آیا از امت پیامبر هستند یا خیر ؟ ) ابوبکر گفت : همگی از امت پیامبرند .

علی ( ع ) فرمود : پس چگونه به حدیث پیامبر احتجاج می کنی در حالی که امثال این گروه تو را واگذاشتند . و هیچ کس از امت ( پیامبر ) در مورد طعن و سرزنشی ندارد و در مصاحبت با پیامبر و خیر خواهی برای آن جناب کوتاهی و تقصیری ندارند .

ابوبکر گفت : من از تخلف آنها مطلع نشدم

، مگر بعد از این که امر خلافت استحکام یافته بود . لذا ترسیدم اگر خلافت را از خود دور کنم ، مردم از دین برگردند و مرتد شوند؛ در حالی که مباشرت آنها با من ، در صورتی که آنها را اجابت نمایم ، رنج و زحمتش بر دین کمتر و آسان تر است و باعث بقای بیشتری برای دین است تا این که بعضی از مردم با بعض دیگر در آویزند و درگیر شوند و سرانجام کافر گردند و دانستم که تو کمتر از من ( طالب ) بقای آنها و دوام دینشان نیستی .

علی ( ع ) فرمود : آری ، ولی به من خبر بده از کسی که استحقاق و شایستگی امر امامت و خلافت را دارد ، به چه چیزهایی دارای این شایستگی می شود ؟

ابوبکر گفت : به نصیحت و خیر خواهی و وفا نمودن ( به عهد ) و برطرف کردن سهل انگاری و سستی و بخشش و عطا و نیکویی سیره و روش و اظهار عدالت و علم و آگاهی به کتاب خدا و سنت پیامبر و قضاوت بین افراد با زهد در دنیا و بی رغبتی به آن و گرفتن حق مظلوم از ظالم ، ( خواه ظالم با او ) خویشاوندی داشته باشد یا ناآشنا و غریب باشد . سپس ابوبکر ساکت شد .

علی ( ع ) فرمود : ای ابوبکر ، تو را به خدا سوگند می دهم آیا خودت را متصف به این خصلت ها می یابی یا مرا ؟ عرض کرد : البته شما را ای اباالحسن .

حضرت فرمود : تو را

به خدا سوگند می دهم آیا من پیش از همه مردان مسلمان ، دعوت رسول خدا ( ص ) را اجابت کردم یا تو ؟ عرض کرد : البته شما .