400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 138

فرمود : به خدا قسم این زوج کفش ارزشش نزد من بیشتر از خلافت بر شماست ، مگر در صورتی که بتوانم حقی را به پا بدارم یا باطلی را از بین ببرم .

گفتم : حاجی ها گرد آمده تا از فرمایشات شما استفاده نمایند . آیا اجازه می دهی من با آنها صحبت کنم اگر کاملا توانستم از عهده گفتار خود برآیم از ناحیه تو بوده و آفرینش بر توست و اگر نتوانستم کاری از پیش ببرم زیانش متعلق به خود من است .

فرمود : نه من خود با آنها سخن می گویم آنها با دست های درشت خود به سینه من زد که متاءلم گردیدم .

علی ( ع ) که معلوم شد از سخن نابجای من سخت ناراحت شده از جا برخاست من

برای ترمیم حال آن حضرت و پوزش خواستن از بی ادبی خود به دامن آن حضرت چنگ زده و او را سوگند دادم که خویشاوندی را مراعات کند و ضمنا اجازه سخنرانی به من مرحمت کند ، فرمود : سوگند مده سپس از خیمه خارج شده حاجی ها اطراف او را گرفتند .

حضرت امیر ( ع ) حمد و ثنای الهی به جا آورده فرمود : خدای متعال محمد را به رسالت مبعوث ساخت و در آن روزگار در میان عرب کسی پیدا نمی شد که کتاب خواند و یا شایستگی ادعای نبوت داشته باشد و آن جناب به نیروی الهی مردم را به صراط نجات دعوت می کرد و سوگند به خدا من هم در نجات آنها فروگذاری نکردم و تغییر و تبدیل روا نداشته و خیانتی از من سر نزد و به همین مرام باقی بودم تا خلافت به کلی از من روگردان و به دیگران متوجه شد . مرا با قریش چه کار ؟ به خدا سوگند در آن هنگام که کافر بودند با آنان پیکار کردم و هم اکنون که مفتون دست بی وفایان واقع شده اند با آنان می جنگم و همانا مسیر فعلی من بر اثر تعهدی است که دارم . سوگند به خدا شکم باطل را می شکافم تا حق را از پهلوی آن خارج سازم .

و می دانم قریش در صدد انتقام ما برنیامده مگر از آن جهت که خدا ما را بر آن برتری داده و از میانشان به بزرگی و آقایی برگزیده و این دو شعر خواند : به جان خودم سوگند ، گناه است

دوغ خالص بیاشامی و خرمای بی پوست را با شیر و کره بخوری ما در آن وقت که اهمیتی نداشتی و اطراف تو را درخت های خشک و خالی فرا گرفته بود مقام و منزلت به تو دادیم . ( 209 )

170

عاقبت ظلم معاویه پس از داوری حکمین ، در حالی که علی بن ابی طالب ( ع ) هنوز زنده بود ، بسر بن الرطاه را ماءمور بسیج لشکری کرد و به وسیله عمر لشکر فراهم ساخت و ضحاک بن قیس فهری را نیز به لشکر آرایی دیگر برگماشت و به همه این لشکریان فرمان داد که در شهرها هر کس را از شیعه علی بن ابی طالب ( ع ) و خاندانش یافتند ، بکشند و کارگزاران او را به قتل برسانند و حتی از زنان و کودکان نیز دست برندارند .