400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 15

14

گریه امام هنگام ولادت زینب هر پدری را که بشارت به ولادت فرزند دادند ، شاد و خرم گردید ، جز علی بن ابی طالب ( ع ) که ولادت هر یک از اولاد او سبب حزن او گردید .

در روایت است که چون حضرت زینب متولد شد ، امیرالمؤ منین ( ع ) متوجه به حجره طاهره گردید ، در آن وقت حسین ( ع ) به استقبال پدر شتافت و عرض کرد : ای پدر بزرگوار ! همانا خدای تعالی خواهری به من عطا فرموده .

امیرالمؤ منین ( ع ) از شنیدن این سخن بی اختیار اشک از دیده های مبارک به رخسار همایونش جاری شد . چون حسین ( ع ) این حال را از پدر بزرگوارش مشاهده نمود افسرده خاطر گشت . چه ، آمد پدر را بشارت دهد ، بشارت مبدل به مصیبت و سبب حزن و اندوه پدر گردید ، دل مبارکش به درد آمد و اشک از دیده مبارکش بر رخسارش جاری گشت و عرض کرد : ( بابا فدایت شوم ، من شما را بشارت آوردم شما گریه می

کنید ، سبب چیست و این گریه بر کیست ؟ )

علی ( ع ) حسینش را در برگرفت و نوازش نمود و فرمود : ( نور دیده ! زود باشد که سرّ این گریه آشکار و اثرش نمودار شود . ) که اشاره به واقعه کربلا می کند . همین بشارت را سلمان به پیغمبر داد و آن حضرت هم منقلب گردید .

چنان که در بعضی کتب است که حضرت رسالت در مسجد تشریف داشت آن وقت سلمان شرفیاب شد و آن سرور را به ولادت آن مظلومه بشارت داد و تهنیت گفت . آن حضرت گریست و فرمود : ( ای سلمان ! جبرییل از جانب خداوند جلیل خبر آورد که این مولود گرامی مصیبتش غیر معدود باشد تا به آلام کربلا مبتلا شود ) . ( 16 )

15

مفسّر قرآن فاضل گرامی سید نورالدین جزایری در کتاب خود ( خصایص الزینبیه ) جنین نقل می کند :

( روزگاری که امیرالمؤ منین ( ع ) در کوفه بود ، زینب ( س ) در خانه اش مجلسی داشت که برای زن ها قرآن تفسیر و معنی آن را آشکار می کرد . روزی ( کهیعص ) را تفسیر می نمود که ناگاه امیرالمؤ منین ( ع ) به خانه او آمد و فرمود : ای نور و روشنی دو چشمانم ! شنیدم برای زن ها ( کهیعص ) را تفسیر می نمایی ؟