400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 157

یهودی گفت : پس چرا پیامبر ( ص ) دخترش را به ازدواج علی ( ع ) که کافر بود ، در آورد ؟ عمر گفت : علی ( ع ) که کافر نیست ، بلکه از بزرگان اسلام است .

یهودی گفت : اگر او کافر نبود ، پس چرا او را لعن و سب می کنید ؟ !

در این جا بود که همه مجلسیان ، سرها را به زیر افکندند و شرمنده شدند . آن گاه عمر بن عبدالعزیز ، سر نخ را بدست گرفت و به مجلسیان گفت : ( انصاف بدهید آیا می توان داماد پیامبر ( ص ) را با آن همه فضل و کمال ، دشنام داد ؟ )

مجلسیان سر به زیر افکندند ، و سرانجام در همان مجلس ، طرح عمر

بن عبدالعزیز جا افتاد ، و او فرمان داد که دیگر برای هیچ کس سب و لعن علی ( ع ) روا نیست . ( 229 )

188

لعن کنندگان علی ( ع ) بدبختند در زمان سلطنت امیر تیمور گورکان ، جمعی از افراد ماوراء النهر که از متعصبان و دشمنان علی ( ع ) بودند ، مجلسی تشکیل داده و صورت مجلسی نوشتند ، که در آن آمده بود ، دشمنی و کینه نسبت به علی ( ع ) بر هر فرد مسلمانی واجب است ، هر چند به مقدار جوی ، کینه داشته باشد ، زیرا او به قتل عثمان ، فتوی داده است .

آن نوشته را نزد امیر تیمور فرستادند ، تا او نیز آن را تاءیید کند ، و مانند خلفای بنی امیه ، دستور دهد که خطباء و سخنرانان ، بالای منبرها ، نسبت به ساحت مقدس آن حضرت ، به بدگویی بپردازند .

امیر تیمور گفت : چون من مرید پیر مرشد ، ( شیخ زین الدین نابتادی ) هستم ، این نوشته را نزد او می فرستم و او هر چه راءی داد همان را پیروی می کنم .

آن نوشته را نزد او فرستاد ، او پس از خواندن آن ، این رباعی را در پشت آن نوشت :