400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 159

و بسیفه نصبت لکم اعوادها

( بر فراز منبرها ، آشکارا به علی ( ع ) ناسزا می گویند ، با این که چوب های این منبر ، یا شمشیر و مجاهدت علی ( ع ) نصب گردید و درست شد ) . ( 231 )

190

دشنام به علی ( ع ) به خاطر عدلش ولید بن عقبه ، تا آخر عمر ، با علی ( ع ) دشمنی کرد ، و به آن حضرت ناسزا می گفت : تا آنجا که او در بستر مرگ ، به امام حسن ( ع ) گفت : ( در پیشگاه خدا از آن چه در رابطه با همه مردم بر گردنم هست ، توبه می کنم ، جز در مورد پدر تو ( علی ( ع ) که توبه نمی کنم ) .

امام حسن ( ع ) ( در موردی ) به او فرمود : ( تو را از این که به علی ( ع )

ناسزا می گویی ، سرزنش نمی کنم ، چرا که آن حضرت تو را به خاطر شرابخواری ، هشتاد تازیانه زد ، و پدرت را به فرمان پیامبر ( ص ) در جنگ بدر کشت ، و خداوند در آیات متعدد علی ( ع ) را مؤ من ، و تو را فاسق خواند ) . ( 232 )

191

صاعقه ای از فرمان خدا زبیر بن عوام پسر عمه رسول خدا ( ص ) بود زیرا مادرش صفیه دختر عبدالمطلب ، عمه پیامبر ( ص ) بود ، و از طرفی زبیر برادرزاده خدیجه ( س ) بود زیرا ( عوام ) برادر خدیجه بود .

زبیر بیست فرزند داشت ، معروف ترین و بزرگ ترین آنها عبدالله بن زبیر بود که در سال 64 هجری در مکه ادعای خلافت کرد ، سرانجام در سال 73 هجری در مکه توسط سپاه عبدالملک ( پنجمین خلیفه اموی ) محاصره شد و به هلاکت رسید ، او گرچه با بنی امیه دشمن بود و با آنها می جنگید ولی با علی ( ع ) و آل علی ( ع ) نیز دشمنی می کرد ، تا آن جا که امام علی ( ع ) او را ( مشئوم ) ( بدسرشت ) خواند و فرمود :

مازال الزبیر رجلا منا اهل البیت حتی نشاء ابنه المشئوم ، عبدالله .