400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 164

ویل و وای از تو مباد ، ویژه دشمنانت باشد ، بر من خشم مگیر ای دختر برگزیده موجودات و یادگار نبوت ! در کار دین سستی نکردم و از حد توانایی تخطی ننمودم . اگر تو نظر به روزی داری ، رزق تو تضمین شده و کفیل تو تضمین شده است ، و آنچه از برای تو تهیه شده است بهتر ار آنچه از تو قطع شده است می باشد ، پس بگو : ( حسبی الله ؛ خدا مرا بس است ) .

فاطمه ( س ) فرمود : ( حسبی الله ) خدا مرا بسنده کرده است و سکوت فرمود .

195

از مردانتان دلی مالامال از نفرت دارم زهرا ( س ) به علی ( ع ) گفت : ابوبکر ( نحله پدرم و دستمایه معیشتی فرزندانم رابه زور و ستم ربود ) اما نفرمود : او یا دوستش مرا زد . همین گونه هنگامی که برای زنان مهاجرین و انصار صحبت کرد ، کلامش را اینگونه آغاز کرد : ( به خدا سوگند در حالی صبح کردم که دنیایتان را رها کردم و از مردانتان دلی مالامال از نفرت دارم . . . ) و از چیزی جز غصب فدک و

غصب خلافت شکایت نکرد . در حالی که زدن و سیلی و شکستن پهلویش و فرو رفتن میخ در سینه اش . اگر صحیح باشد از غصب فدک عظیم تر است . ( 238 )

196

خانه غم و اندوه زهرا ( س ) پس از رحلت رسول خدا ( ص ) ، فاطمه زهرا ( س ) همواره ناراحت و حزن آلود بودند و هیچ کس او را شاد و خندان ندید ، آن حضرت مرتب با صدای بلند می گریستند ، تا این که مردم مدینه از صدای گریه او ناراحت شدند .

بزرگان مدینه خدمت امیرالمؤ منین ( ع ) علی ( ع ) رسیدند و خدمت حضرت عرض کردند : یا اباالحسن گریه زهرا ما را ناراحت می کند به ایشان بگو شب ها گریه کند و روزها آرام بگیرد یا شب ها آرام باشد و روزها گریه کند .

امیرمؤ منان سخنان مردم را به فاطمه ( س ) گفت : فاطمه ( س ) فرمود : یا علی من مدت کوتاهی در میان این مردم هستم و در این مدت آن قدر از فراق پدر گریه می کنم تا به او ملحق شوم .

پس از این سخنان ، علی ( ع ) در قبرستان بقیع برای حضرت زهرا خانه ای ساخت و آن را بیت الاءحزن نامید ، حضرت زهرا ( س ) هر روز صبح دست امام حسن و امام حسین ( ع ) را گرفته به بقیع و بیت الاءحزن رفته و در فراق پدر ، پهلوی شکسته ، صورت سیلی خورده و بازوی کبود و محسن سقط شده اش