400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 20

21

توطئه عمر یک روز صبح که پیغمبر اکرم به نقاهت شدید مبتلا بود بلال به خانه آن جناب آمد و نماز صبح را اعلام کرد . رسول خدا ( ص ) فرمود : من اکنون از آمدن به مسجد معذورم یکی از مسلمانان را به نماز وادار کنید و دیگران به وی اقتدا نمایید . عایشه گفت : پدرم ابوبکر را به اقامه جماعت برقرار سازید . حفصه گفت : والد بزرگوارم عمر را بگویید نماز صبح را بپای آورد .

رسول خدا ( ص ) هنگامی که دید هر یک از اینها حریص اند بر این که پدرشان به امامت مردم برقرار شوند و در حیات وی آشوب نمایند فرمود : دست از آشوب گری خود بردارید و فتنه برپا نکنید شما مانند زن های فتنه گر زمان یوسفید که هر یک پنهانی به یوسف پیغام فرستادند .

رسول خدا ( ص ) نظر به این که مبادا

یکی از آن دو به اقامه جماعت بپردازند با آن که دستور داده بود همراه جیش اسامه به خارج شهر بروند و خیال نمی کرد تخلف کرده باشند با همان حال ناتوانی که داشت خود را برای رفتن به مسجد مهیا کرد و از آن طرف وقتی متوجه شد عایشه و حفصه درصدد امامت پدر خود هستند ، دانست که ابوبکر و عمر از رفتن همراه اسامه تخلف نموده اند . این معنی بیشتر رسول خدا ( ص ) را به مسجد متوجه ساخت تا مگر بدین وسیله بتواند آتش فتنه را خاموش بسازد و رفع شبهه نماید .

بالاخره رسول خدا ( ص ) با ضعف بی اندازه که داشت و نمی توانست روی زمین آرام بگیرد علی ( ع ) و فضل بن عباس زیر بغل آن جناب را گرفتند و آن حضرت پاهای مبارک را بر روی زمین می کشید و با این حال به مسجد وارد گردیده دید ابوبکر داخل محراب شده و نزدیک است با گفتن تکبیره الاحرام که رکن مقدم اسلام است ارکان حقیقی آن را از یکدیگر بپاشد و نابود سازد . رسول خدا ( ص ) با دست اشاره کرد عقب بایست او ناچار عقب ایستاد ، لیکن در نظر داشت ، روزی برای آنکه بفهماند حق با من بود نه با پیغمبر ( ص ) ، در میان محراب بایستد و با گفتن الله اکبر رگ و پیوند رهبر بزرگ اسلام نه ، بلکه قائمه عرش الهی را به لرزه درآورد .

رسول خدا ( ص ) خود در محراب ایستاد و نماز را آغاز کرد و اعمال

نمازی ابوبکر را به هیچ گرفته نماز را از سر شروع کرد ، چون نماز را سلام داد به خانه رفت . ابوبکر و عمر و عده ای را که در مسجد حضور داشتند طلبید ، فرمود : مگر دستور ندادم شما همراه جیش اسامه به خارج شهر کوچ کنید . عرض کردند : آری فرمودی . فرمود : بنابراین برای چه مخالفت کردید ؟ !

ابوبکر گفت : من حسب الامر همراه جیش اسامه به خارج مدینه رفتم لیکن برای آن که عهدی تازه کردم باشم مراجعت نمودم . عمر گفت : یا رسول الله من از مدینه خارج نشدم و با جیش اسامه شرکت نکردم زیرا می خواستم خودم از بیماری شما باخبر باشم و از دیگران خبر ناراحتی شما را نپرسم .

رسول خدا ( ص ) که دانست آنان مخالفت کرده اند بار سوم آنها را به همراهی با جیش اسامه دعوت کرد و از رنج بسیاری که دیده و اندوه فراوانی که به حضرتش رسیده غشوه بر او عارض گردید و ساعتی بدین حال بسر برد . مسلمانان گریستند و صدای گریه زنان و فرزندان و زنان مسلمان و همه حاضران بلند شد ، رسول خدا ( ص ) افاقه یافته نگاهی به مردم کرده فرمود : دوات و شانه گوسفندی حاضر کنید تا مطلبی را بنویسم که پس از آن برای همیشه گمراه نشوید و همان دم عارضه غشوه بر حضرتش مستولی شد .