400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 206

عرض کردم : ای رسول خدا ، شما شهادت را به من مژده فرموده بودی ، از خدا بخواه که در این باره برای من شتاب کند .

فرمود : آری ، به تو مژده شهادت داده بودم ، پس چگونه خواهی بود آن زمان که محاسنت از خون سرت رنگین شود ؟ و با دست اشاره به سر و ریش من نمود .

عرض کردم : ای رسول خدا ، حال که چنین مژده ای به من دادی ، ( 302 ) دیگر جای صبر نیست بلکه جای مژدگانی و سپاس است .

فرمود : آری ، پس خود را برای جنگ و درگیری آماده ساز ، که تو با امت من جنگ خواهی نمود .

عرض کردم : ای رسول خدا راه پیروزی ( بر آنان ) را به من بنما .

فرمود : چون گروهی را دیدی که از هدایت به سوی گمراهی رو کرده اند ، پس با آنان به جنگ بر خیز ( که پیروزی از آن توست ) ، زیرا که هدایت از جانب خدا ، و گمراهی از سوی شیطان است .

ای علی ، همانا هدایت ، پیروی فرمان خداست نه پیروی از هوای نفس و دلخواه خود ، و گویا با گروهی رو به رو هستی که قرآن را تاءویل و توجیه نموده ، و به شبهات ( و مسایل قابل توجیه و

چند پهلو ) چنگ زده ، و شراب را به نام آب انگور ، و کم فروشی را با ( ادای ) زکات ، ( 303 ) و رشوه را به نام هدیه و پیش کش حلال می شمرند .

عرض کردم : ای رسول خدا ، این مردم چگونه اند ؟ آیا مرتد و برگشتگان از دین اند یا اهل فتنه و آزمایش ؟

فرمود : آنان اهل فتنه اند ، متحیر و سرگردان در آن گردش می کنند تا عدل گریبانگیرشان شود .