400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 221

بعد از آن فرمودند : یکی دیگر از بلیه های من مانده و نزدیک است که آن بلیه بر من وارد شود ، پس آن یهودی به گریه آمد ، و اصحاب آن حضرت به فغان آمدند و گفتند : یا علی ! آن خصلت آخر را بیان فرما ؟

حضرت اشاره به ریش مبارک خود نمود فرمود : بلیه آخر آن است که این ریش از خون این موضع تر خواهد شد و اشاره به سر مبارک خود نمود .

چون

حضرت این خبر وحشت آور را فرمود ، صداهای مردم در مسجد به گریه بلند شد ، شیون مردم به حدی رسید که در کوفه هیچ خانه نماند مگر آنکه اهلش از ترس آن صدا بیرون دویدند . آن یهودی در همان ساعت بر دست آن حضرت مسلمان شد ، پیوسته در خدمت آن حضرت بود تا آنکه آن حضرت به درجه شهادت فایز گردید ، و ابن ملجم را گرفتند و به خدمت امام حسن ( ع ) آوردند ، در آن وقت آن یهودی حاضر بود و مردم بر دور امام حسن ( ع ) جمع شده بودند ، و آن ملعون را در پیش آن حضرت بازداشته بودند ، پس آن یهودی به آن حضرت گفت : ای ابومحمد بکش این لعین را خدا او را بکشد ، به درستی که من خوانده ام در کتابی که بر حضرت موسی نازل شده است که این بدبخت گناهش بزرگتر است از پسر آدم که برادر خود را کشت ، و از قدار پی کننده ناقه صالح . ( 326 )

274

شکایت از سستی یاوران روزی حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) نماز صبح را در مسجد ادا نمود ، مشغول تعقیب گردید تا آفتاب یک نیزه بلند شد ، پس رو به جانب مردم گردانید فرمود : به خدا سوگند که من پیشتر گروهی چند را می یافتم که شب ها عبادت حق تعالی را می کردند ، و گاه پاهای خود را با ایستادن به عقب می افکندند ، و گاه پیشانی های خود را بر زمین برای خدا می گذاشتند ،

چنان عبات خدا می کردند که گویا صدای آتش جهنم در گوش های ایشان بود ، چون نزد ایشان خدا را یادی می کردند ، مانند درخت از ترس حق تعالی می لرزیدند .

با این احوال گمان می کردند که شب را به غفلت به سر آوده اند ، بعد از این سخن کسی آن حضرت را خندان ندید تا به درجه شهادت رسید . ( 327 )

275

شناختن قاتل خود علی ( ع ) به دروازه بان کوفه امر کرد که هر کس داخل کوفه می شود اسم او را بنویسد ، پس اسم مردمانی که به شهر کوفه می آمدند نوشته می شد .