400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 24

27

طلب برادر رسول خدا ( ص ) فرمود : برادر و عمویم را برگردانید چون حضور یافتند و مجلس منحصر به آنها گردید پیغمبر اکرم ( ص ) به طرف عمویش عباس توجه کرده فرمود : ای عمو وصیت مرا می پذیری و وعده مرا قبول می کنی و قرض مرا ادا می نمایی ، عباس عرض کرد یا رسول الله عموی تو پیرمرد و عیال وار است و سخاء و کرم تو مانند باد وزش داشته و عموی ناتوانت نمی تواند به وعده تو قیام کند . آن گاه به علی ( ع ) توجه کرده فرمود : ای برادر آیا وصیت مرا می پذیری و به وعده من وفا می کنی و قرض مرا ادا می سازی و امور بازماندگانم را اداره می نمایی ، عرض کرد : آری فرمان تو را از دل و جان می پذیرم و آن را اجرا می کنم .

پیغمبر ( ص ) فرمود : نزدیک بیا چون پیش رفت علی ( ع ) را به سینه چسبانید و انگشتری خود را از انگشت مبارکش بیرون آورده فرمود : این انگشتری را در انگشت کن ، سپس شمشیر و زره و تمام سلاح های جنگی خود و پارچه ای را که هنگام پیکار به شکم می بست و لباس جنگ می پوشید و به کارزار می رفت ، حاضر کرده همه را به علی ( ع ) تسلیم نمود فرمود : به نام خدا به منزل خود برو .

علی

( ع ) در تمام این مدت از پیغمبر ( ص ) کناره نمی گرفت و پیوسته منتظر اجرای دستورات آن جناب بود فردای آن روز که درب خانه اش به روی مردم بسته بود و کسی از احوال آن جناب اطلاعی نداشت و بیماری آن حضرت شدت یافته علی ( ع ) برای انجام پاره ای از امور ضروری خود رفته بود ، رسول خدا ( ص ) اندکی افاقه یافت ، علی ( ع ) را ندید زن های رسول خدا ( ص ) اطراف او را گرفته بودند ، فرمود : برادر و رفیق مرا بخوانید . پس از این جمله ، دوباره ضعف بر آن حضرت مستولی گردید ، خاموش شد . عایشه گفت : ابوبکر را بگویید بیاید ، وی داخل شده ، و بر بالین آن حضرت نشست چون رسول خدا ( ص ) دیده گشود چشمش به جمال تهی از کمال ابوبکر افتاد صورت برگردانید ابوبکر دانست اشتباه کرده از جای برخاست و گفت : اگر او به من نیازمند بود صورت برنمی گردانید . و حاجت را می فرمود ، چون بیرون رفت دوباره رسول خدا ( ص ) همان جمله را تکرار کرد حفصه گفت : عمر را حاضر کنید چون حضور یافت و چشم رسول به آن نامقبول افتاد صورت برگردانید و او هم خارج شد ، بار سوم رسول خدا فرمود : برادر و صاحب مرا بخوانید ، ام سلمه که حق از او خشنود باد گفت : علی را بگویید حاضر شود که پیامبر جز او به دیگری عنایتی ندارد . علی (

ع ) را به حضور خواندند ، چون او وارد شد گویی روح روانی به رسول خدا دمیدند شاد و خندان گردیده او را نزدیک خواند . مدتی با وی به راز پرداخت ، سپس علی ( ع ) از جا برخاست و به گوشه ای آرام گرفت تا پیغمبر ( ص ) به خواب رود چون او خوابید از خانه بیرون رفت . مردم پرسیدند : رسول خدا ( ص ) با تو چه نجوایی داشت و چه فرمود : پاسخ داد : هزار باب علم به من آموخت که از هر بابی هزار باب دیگر گشوده می شود و مرا به کارهایی ماءموریت داد که به خواست خدا بدان ها قیام خواهم کرد . ( 30 )

بخش دوم : وصیت های پیامبر ( ص ) به علی ( ع )

28

وصایای پیامبر ( ص ) به علی ( ع ) امیرمؤ منان ( ع ) علی فرمود : چون رسول خدا ( ص ) در حال احتضار قرار گرفت مرا طلبید . پس از آن که من بر آن حضرت وارد شدم به من فرمود : ای علی تو وصی و جانشین من بر اهل و امت من هستی ، چه زنده باشم یا از دنیا بروم . دوست تو دوست من است و دوست من دوست خداست و دشمن تو دشمن من است و دشمن من دشمن خداست .

ای علی ! هر کس پس از من امامت تو را منکر شود مانند کسی است که رسالت مرا در حال حیاتم منکر شود ، چرا که تو از منی و من از توام . آن گاه اسراری را با من در میان گذاشت که هزار باب