400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 249

پس از ضربت بر فرق علی ( ع ) خروش از ملایکه آسمانها و زمین ها بلند شد ، و باد سیاه تندی وزید که هوا را تیره کرد . و جبرییل در میان آسمان و زمین صدا زد

:

به خدا سوگند که درهم شکست ارکان هدایت ، و تاریک شد ستاره های علم نبوت ، و بر طرف شد نشانه های پرهیزگاری ، و گسیخته شد عروه الوثقای الهی ، و کشته شد پسر عموی محمد مصطفی وصی و برگزیده مجتبی ، و شهید شد سید اوصیاء علی مرتضی ، او را شهید کرد بدبخت ترین اشقیاء . ( 371 )

318

دویدن فرزندان به سمت مسجد زمانی که ام کلثوم جبرییل را شنید ، سیلی به صورت خود زد و گریبان چاک کرد ، فریاد وااءبتاه ، واعلیاه ، وا محمداه و واسیداه برآورد ، پس حضرت امام حسن و امام حسین ( ع ) از خانه به سوی مسجد دویدند ، دیدند که مردم نوحه و فریاد می کنند و می گویند : وااماماه و واامیرالمؤ منیناه ، به خدا سوگند که شهید شد امام عابد مجاهد که هرگز برای بت سجده نکرده بود ، و شبیه ترین مردم بود به رسول خدا ( ص ) .

چون آن دو مظلوم داخل مسجد شدند ، فریاد واابتاه و واعلیاه بر آوردند می گفتند : کاش ما را مرگ در می یافت و این روز را نمی دیدیم . چون به نزدیک محراب آمدند ، پدر بزرگوار خود را دیدند که در میان محراب افتاده است ، و ابوجعده با جماعتی می خواهند او را بلند کنند که با مردم نماز بخواند ، اما نمی تواند . حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) امام حسن ( ع ) را به جای خود گذاشت که با مردم نماز گزارد ، و خود نشسته نماز را

به اشاره ادا کرد ، خون خود را بر روی خود می مالید و هر ساعتی به طرفی می افتاد . ( 372 )

319

سر علی ( ع ) در دامن امام حسن ( ع ) چون حضرت امام حسن ( ع ) از نماز فارغ شد ، سر مبارک پدر بزرگوار خود را در دامن گذاشت و گفت : ای پدر بزرگوار پشت ما را شکستی ، چگونه تو را به این حال ببینیم پس حضرت دیده مبارک خود را گشود فرمود : ای فرزند گرامی بعد از امروز بر پدر تو غمی و المی و جزعی نیست ، اینک جد تو محمد ( ص ) وجده تو خدیجه و مادرت فاطمه زهرا ( ع ) و حوریان جنه الماری بر دور پدر تو بر آمده اند و انتظار رفتن او می کشند ، پس شاد باش دست از گریه بازدار که گریه تو ملایکه آسمانها را به گریه آورده است . ( 373 )

320