400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 250

تمام شدن اندوه علی ( ع ) چون صدای وحشت انگیز شهادت علی ( ع ) در کوفه منتشر شد ، مردان و زنان از خانه ها به سوی مسجد دویدند ، چون به مسجد رسیدند دیدند که حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) سرش در دامان امام حسن ( ع ) است ، با آنکه جای ضربت را محکم بسته اند خون می ریزد و گلگونه مبارکش از زردی به سفیدی مایل شده است ، به اطراف آسمان نظر می کند و زبانش به تسبیح و تقدیس الهی مشغول است ، و می گوید : پروردگارا از تو رفاقت انبیاء و اوصیاء و اعلای درجات جنه الماءوی را می خواهم . ( 374 )

321

گریه امام حسن ( ع ) حضرت علی ( ع ) ساعتی مدهوش شد و قطرات اشک از دیده های نور دیده مصطفی حسن مجتبی ( ع ) می ریخت ، چون آب دیده آن حضرت بر روی پدر بزرگوارش ریخت چشم گشود فرمود : چرا گریه می کنی فرزندم ، بعد از این روز بر پدر تو ترسی و وهمی نیست ، اینک جد تو محمد مصطفی ( ع ) و خدیجه کبری و فاطمه زهرا و حوریان بهشت ، نزد پدر تو حاضر شده اند و انتظار قدوم او را می کشند ، و ملایکه آسمان ها به درگاه حق تعالی صداها بلند کرده اند . ای فرزند گرامی بر پدر خود ناله می کنی و تو بعد از پدر خود به زهر ستم شهید خواهی شد ، و برادرت حسین به تیغ ستم دشمنان شهید خواهد شد

، و با این حال به جد و پدر و مادر خود ملحق خواهید شد .

پس حضرت امام حسن ( ع ) گفت : ای پدر آیا نمی گویی که این معامله با تو که کرد ؟ فرمود : فرزند یهودیه عبدالرحمن بن ملجم مرا ضربت زد ، و الحال از باب کنده داخل مسجد خواهد شد ، پیوسته زهر شمشیر آن ملعون بر سر و بدن آن حضرت اثر می کرد و مدهوش می گردید ، و مردم می گریستند ، خاک مسجد را بر سر می ریختند . ( 375 )

322

دستگیری قاتل علی ( ع ) ناگاه صدایی از در مسجد بلند شد و ابن ملجم را دست بسته از در مسجد به درون می آوردند ، و مردم او را لعنت می کردند و آب دهان بر روی نحسش می انداختند و گوشش را به دندان می جویدند و می گفتند : ای دشمن خدا چه کردی ؟ امت محمد را هلاک کردی ، و بهترین مردم را شهید کردی .

آن ملعون ساکت بود و سخن نمی گفت ، حذیفه نخعی شمشیر برهنه در دست داشت در پیش روی آن ملعون می آمد و مردم را می شکافت تا آنکه او را به نزدیک حضرت آورد ، چون نظر امام حسن ( ع ) بر او افتاد ، فرمود : ای ملعون تو کشتی امیرمؤ منان و امام مسلمانان را ، آیا جزای او از تو این بود که تو را پناه داد و بر دیگران اختیار کرد و به تو عطاها فرمود ، ای بدبخت ترین امت ، سر به

زیر افکند و جواب نگفت ( 376 )

323