400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 261

334

ترحم بر قاتل خود جالب این که : امام حسن ( ع ) ظرف شیری نزدیک آورد و به پدر شیر داد ، آن حضرت کمی از آن را خورد ، و فرمود : بقیه آن را برای اسیرتان ( ابن ملجم ) ببرید ، و به حسن ( ع ) فرمود : به آن حقی که برگردن تو دارم ، در لباس و غذا ، آن چه می پوشید و می خورید به ابن ملجم نیز بپوشانید و بخورانید . ( 388 )

بخش هشتم : علی ( ع ) در بستر شهادت

335

گریه دختر کنار پدر حضرت علی ( ع ) را داخل خانه بردند ، در نزدیک محراب خواباندند ، زینب و ام کلثوم آمدند و پیش علی ( ع ) نشستند ، نوحه و زاری برای آن حضرت می کردند می گفتند که : بعد از تو کودکان اهل بیت تو را که تربیت خواهد کرد ؟ بزرگان ایشان را که محافظت خواهد نمود ؟ ای پدر بزرگوار اندوه ما بر تو دور و دراز است ، و آب دیده ما هرگز ساکن نخواهد گردید ، پس صدای مردم از بیرون حجره به ناله بلند شد ، و آب از دیده های مبارک علی ( ع ) جاری شد ، نظر حسرت به سوی فرزندان خود افکند ، حسن و حسین را نزدیک خود طلبید و ایشان را در بر کشید و روی های ایشان را می بوسید . ( 389 )

336

گریه و زاری امام حسن ( ع ) محمد بن حنیفه روایت کرده است که حضرت امیرالمؤ منین ( ع ) فرمود : مرا بردارید و به خانه ببرید ، پس حضرت را با نهایت ضعف برداشتیم و به خانه بردیم و مردم بر دور آن حضرت گریه و زاری می کردند ، نزدیک بود که خود را هلاک کنند ، پس امام حسن ( ع ) در عین گریه و زاری و ناله و بی قراری ، با پدر بزرگوار خود گفت : ای پدر بعد از تو برای ما که خواهد بود ، مصیبت تو بر ما امروز مثل مصیبت رسول خدا ( ص ) است ، گویا گریه را به

خاطر مصیبت تو آموخته ایم .

امیرالمؤ منین ( ع ) آن حضرت را به نزدیک خود طلبید ، چون نظر کرد دیده های آن امام مظلوم را دید که از بسیاری گریه مجروح گردیده است ، به دست مبارک خود آب از دیده های نور دیده خود پاک کرد و دست بر دل مبارکش گذاشت گفت : ای فرزند ! خداوند عالمیان دل تو را به صبر ساکن گرداند ، مزد تو و برادران تو را در مصیبت من عظیم گرداند و اضطراب تو را و اشک تو را ساکن سازد ، به درستی که حق تعالی تو را اجر داد به قدر مصیبت تو . ( 390 )

337