400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 267

اگر کسی با این جماعت ( اهل بیت ( ع ) دشمنی باشد هیچ عمل صالحی برایش سودمند نیست چنان چه اگر با ایشان صحبت داشته باشد هیچ گناهی غیر از معاصی کبیره ضرری به او نمی رساند .

زایده می گوید : حضرت علی بن الحسین ( ع ) این حدیث را برایم فرمودند و سپس گفتند : این حدیث را بگیر و ضبط کن ، اگر در طلب آن یک سال شتر می دواندی و در کوه و کمر به دنبال آن جستجو می کردی و محققا و اندک بود . ( 397 )

344

فرزندان علی کنار بستر پدر هنگامی که حضرت علی ( ع ) بستری شد فرزندانش یک یک آمدند و به دست و پای پدر افتادند ، و قدم

مبارک او را می بوسیدند و می گفتند : پدر جان این چه حالی است که از شما مشاهده می کنیم ، کاش مادرمان فاطمه ( س ) زنده بود و ما را تسلی می داد ، و کاش در مدینه کنار قبر جدمان رسول خدا ( ص ) بودیم و درد دل خود را به آن حضرت می گفتیم ، آه از غریبی و یتیمی . . .

آه جانسوز و شیون جانکاه آنها به گونه ای بود که هر کس می شنید بی اختیار گریه می کرد .

امیرمؤ منان ( ع ) یکایک آنها را به آغوش می گرفت و می بوسید و می فرمود : صبر کنید ، من نزد جد شما محمد مصطفی ( ص ) و مادر شما فاطمه ( س ) می روم ، من در این شب ها در خواب دیدم ، رسول خدا ( ص ) با آستین خود ، غبار از چهره ام پاک کرد و می گفت : ( ای علی آن چه بر تو بود به جای آوردی ) ، این خواب دلالت دارد که نقاب جسم را از پیش روی جانم بر خواهند داشت . ( 398 )

345

گریه ابا عبدالله بر علی ( ع ) محمد حنفیه می گوید : پس از ضربت خوردن ، پدرم فرمود : مرا بردارید و به محل نمازم ببرید ، آن حضرت را به مکان نمازش حمل کردیم ، مردم زار زار می گریستند ، و به گونه ای جانسوز گریه می کردند که نزدیک بود روح از بدنشان بیرون رود ، امام حسین ( ع )

متوجه پدر شد و سخت گریه می کرد و دی این حال به پدر عرض کرد : ( ما بعد از تو چه کنیم ؟ و روز رحلت تو مانند روز رحلت رسول خدا ( ص ) بسیار جانسوز است ، به خدا برایم سخت و طاقت فرسا است که تو را در چنین حالی بنگرم ) .