400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 28

به این ترتیب ، علی ( ع ) از همه حوادث آینده خبر داشت ، و با کمال استقامت ، خود را برای حفظ اسلام ، آماده ساخت ، و رگبار تیرهای تلخ حوادث را به جان خرید ، و آگاهانه خود را سپر اسلام نمود .

30

دعوت کردن علی ( ع ) به صبر پیامبر ( ص ) در بستر بیماری به حضرت امیر ( ع ) خطاب کرده و گفت : یا علی ! عایشه و حفصه با تو جدال و نزاع و عداوت خواهند کرد بعد از من ، و عایشه با لشکریانش بر تو خروج خواهد کرد ، و حفصه را خواهد گذاشت که برای او لشکر جمع

کند ، و هر دو آنها در عداوت با تو مثل یکدیگر خواهند بود ، یا علی در آن وقت چه خواهی کرد ؟

حضرت امیر ( ع ) گفت : یا رسول الله ! اگر چنین کنند اول از کتاب خدا حجت بر ایشان تمام کنم ، اگر قبول نکنند سنت تو را و آن چه در بیان وجوب اطاعت من و لزوم حق من فرموده ای بر ایشان حجت خواهم کرد ، اگر قبول نکنند خدا را و تو را بر ایشان گواه خواهم گرفت و با ایشان قتال خواهم کرد . حضرت فرمود : یا علی ! قتال کن و شتر عایشه را پی کن و پروا مکن ، پس گفت : خداوندا تو گواه باش .

پس فرمود : یا علی ! چون چنین کنند ، ایشان را طلاق بگو و از من بیگانه گردان که هر دو بیگانه اند از من در دنیا و عقبی ، و پدرهای ایشان شریکند با ایشان در عمل ایشان . پس گفت : یا علی ! صبر کن بر ستم ظالمان ، به درستی که کفر و ارتداد و نفاق رو خواهد آورد به سوی مردم با خلافت ابوبکر ، و عمر از او بدتر و ستمکارتر خواهد بود ، و همچنین سوم ایشان عثمان ، چون او کشته شود برای تو جمع خواهند شد گروهی از شیعیان که با ایشان جهاد خواهی کرد با ناکثان و قاسطان و مارقان ، نفرین و لعنت کن بر ایشان که ایشان و شیعیان و دوستان ایشان احزاب کفر و نفاقند . ( 33 )

چون شب شد باز علی

و فاطمه و حسن و حسین ( ع ) را طلبید و فرمود که در خانه را بستند که کسی به غیر ایشان نیاید .

31

وصیت پیامبر ( ص ) به علی ( ع ) رسول خدا ( ص ) در آن شبی که رحلت فرمودند به علی ( ع ) فرمود : یا علی ! کاغذ و دواتی حاضر کن ، آن گاه رسول خدا ( ص ) وصیتش را دیکته کرد تا به این موضع رسید که فرمود : یا علی پس از من دوازده امام خواهد بود تو یا علی اول دوازده امامی ، خداوند تو را در آسمانش علی و مرتضی و امیرالمؤ منین ، و صدیق اکبر ، و فاروق اعظم ، و ماءمون مهدی نامیده ، پس این اسامی برای کسی غیر از تو شایسته نیست یا علی ! تو وصی منی بر اهل بیت من ، و زنده و مرده شان ، بر زن های من ، هر یک از همسرانم را باقی گذاشتی فردای قیامت مرا ندیده و من او را نخواهم دید ، و تو پس از من خلیفه من بر امتم می باشی ، هرگاه زمان وفاتت رسید این وصیت را به فرزندم حسن بر وصول ( نیکوکار و بسیار پیوند کننده بین دوست و دشمن یا نسبت به خویشاوندان ) تسلیم کن . ( 34 )