400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 288

خدا در راه دین راه رفتی در هنگامی که دیگران به نادانی ایستادند ، و اگر متابعت تو می نمودند هدایت می یافتند ، صدای تو از همه پس تر بود و در پیشی گرفتن در خیرات از همه بلندتر بودی ، کلام تو از همه کمتر بود ، سخن تو از همه راست تر بود . راءی تو از همه بزرگ تر بود ، دل تو از دل های دیگر شجاع تر بود ، یقین تو از همه سخت تر بود ، عمل تو از همه نیکوتر بود ، به همه امور از همه کس داناتر بودی ، به خدا سوگند که از برای دین پادشاهی بودی ، از برای مؤ منان پدر مهربان بودی در وقتی که عیال تو گردیدند .

پس برداشتی از دوش های ایشان بارهای گران را که تاب برداشتن آن نداشتند ، حفظ کردی هر چه را ضایع گذاشتند و رعایت کردید هر چه را مهمل گذاشتند ، بلند شدی در وقتی که ایشان پست شدند ، صبر کردی در وقتی که ایشان جزع کردند ، دریافتی هر چه را ایشان تخلف از آن ورزیدند ، از برکت تو یافتند آن چه را گمان نداشتند ، بودی و بر کافران عذابی ریزنده برای مؤ منان بودی باران رحمت و فراوانی نعمت ، پس پرواز کردی به ریاض جنت با آزارها که به تو رسید از منافقان ، و فایز شدی به عطاها و برکت های این امت . سوابق ایشان را تو ضبط کردی ، فضایل ایشان را تو بردی ، تندی تو در دین خدا به کندی بدل نشد

و دل تو هرگز به سوی باطل میل نکرد ، بینایی تو ضعیف نشد و جبن در نفس تو راه نیافت ، هرگز خیانت نکردی ، در شدت ایمان و یقین مانند کوه که بادهای تند آن را به حرکت نمی آورد ، هیچ چیز آن را بر نمی کند از جا .

بودی چنان چه حضرت رسول ( ص ) در حق تو گفت : که ضعیف بودی در بدن خود و قوی بودی در امر خدا ، متواضع بودی در نفس خود ، عظیم بودی نزد خدای تعالی ، کسی در تو عیبی ندید ، کسی از تو امید جانب داری نداشت ، توانای عزیز نزد تو ضعیف و ذلیل بود تا آن که حق را از او می گرفتی ، در احقاق حق دور و نزدیک نزد تو مساوی بودند ، کار تو حق و مدارا و دوستی بود ، گفتار تو حکم و حتم بود ، امر تو بردباری بود ، و دور اندیش و راءی تو علم و عزم بود ، پس وقتی از دنیا کنده شدی که راه حق را ظاهر کرده بودی و کارهای دشوار را بر مردم آسان کرده بودی ، آتش های فتنه را فرو نشانده بودی و امور دین به تو معتدل شده بود ، ایمان به تو قوت یافته بود7 مؤ منان به تو ثابت گردیده بودند ، پس پیش رفتی پیشی دور و دراز ، به تعب انداختی آنها را که بعد از خود گذاشتی به تعبی شدید ، پس مصیبت تو از آن بزرگ تر است که گریه تدارک کند آن را ،

عظیم شد مصیبت تو در آسمان درهم شکست مردم را ، پس می گویم : انا لله و انا الیه راجعون ، راضی شدیم از خدا به قضای او و تسلیم کردیم از برای خدا امر او را .

پس به خدا سوگند که بعد از تو مصیبتی مثل مصیبت تو نخواهد رسید ، برای مؤ منان کهفی و پناهی بودی ، برای کافران غلظت و خشم بودی ، پس خدا تو را به پیغمبر خود ملحق گرداند و ما را از اجر مصیبت تو محروم نگرداند و بعد از تو گمراه نگرداند ، پس مردم ساکت شدند ، گوش دادند سخن او را و او می گریست و اصحاب رسول خدا به گریه او می گریستند . چون سخن او تمام شد ، هر چند او را طلب کردند نیافتند . ( 427 )

364

وصیت امام علی ( ع ) به حسین ( ع ) در نقل دیگر آمده : علی ( ع ) در بستر بود نگاهش به حسین ( ع ) و فرمود :

یا ابا عبدالله انت شهید هذه الامه فعلیک بتقوی الله و علی بلائه .

( ای حسین ! تو شهید این امت هستی ، بر تو باد به تقوا و صبر بر بلای الهی . ) ( 428 )