400 داستان از مصایب امام علی علیه السلام صفحه 50

نرمی را پیش گیرد اما در نظرم مردم بسان حیوان چموشی جلوه می کند .

جز این نیست که همیشه حق از این راه شناخته می شود که طرفداران اندکی از مردم دارد ، پس هرگاه سکوت کردم از من صرف نظر کنید ، که اگر مطلبی پیش آید که نیازمند پاسخ باشید شما را هدایت خواهم کرد ، پس تا آن گاه که من دست می دارم شما نیز دست از من بدارید .

عبدالرحمن گفت : ای امیرمؤ منان به جان خودت سوگند که شما همان طور که پیشینیان گفته اند :

( به جانت سوگند که هر کس را خواب بود بیدار نمودی ، و به گوش هر کس که گوشی شنوا داشت رسانیدی ) . ( 67 )

64

شکوه علی ( ع ) از روزگار علی ( ع ) فرمود : در روزگار رسول خدا ( ص ) چون پاره تن او بودم ، مردم به من مانند ستاره ای در افق آسمان می نگریستند ، سپس روزگار مرا فرود آورد تا آن که فلانی و فلانی را با من برابر ساخت ، سپس مرا با پنج نفر برابر کردند که برترین آنها عثمان بود ، گفتم : ای اندوه ! اما روزگار به این هم بسنده نکرد و از قدر من آن قدر کاست که مرا با پسر هند ( معاویه ) برابر ساخت ! ( 68 )

بخش دوم : شکوه های علی ( ع )

65

شکوه علی ( ع ) از سستی یاران ای مردم کوفه من از معاشرت شما به سه قسمت و به دو امر دیگر مبتلا شدم .

اما سه قسمت شماها کر هستید در حالی که به ظاهر گوش دارید و کور هستید اگر چه به صورت چشم دارید و گنگ هستید ولی حرف می زنید و چشم و گوش و زبان شما کوچک ترین تاءثیری در زندگی شما ندارد ، و اما دو امر دیگر برادری و دوستی شما در موقع حضور روی صدق و صفا و حقیقت نیست و هنگام گرفتاری و ابتلا نیز نمی توان به شماها اعتماد و اطمینان کرد .