مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 21

سروش اصفهانی

(و : 1285 ه- )

در بیان کیفیّت سرور ناس: جناب ابوالفضل العباس علیه السلام

-1

آمد آن عباس میر صادقان *** و آن علمدار سپاه عاشقان

از تف عشق و عطش بریان شده *** شاه دین بر حال او گریان شده

تف خورشید و تف عشق و عطش *** هر سه طاقت برده از آن ماه وش

چشم از جان و جهان بردوخته *** از برادر عاشقی آموخته

هرکرا باشد حسین استاد عشق *** لاجرم بدهد بکلّی دادِ عشق

ذوالفقار حیدری در چنگ او *** مصطفی نظّاره بر آهنگ او

دشمنان را از یمین و از یسار *** مرتضی وارانه می زد ذوالفقار

می زد از عشق برادر یک تنه *** خویش را از میسره بر میمنه

بدسرشتی ناگهان از تن جدا *** کرد دست زاده دست خدا

گفت: ای دست! او فتادی، خوش بیفت! *** تیغ در دست دگر بگرفت و گفت

آمدم تا جان ببازم، دست چیست؟! *** مست کز سیلی گریزد مست نیست!

خاصه مست باده عشق حسین *** یادگار مرتضی میر حنین

قطع دیگر دست را در کار می *** که بدیل جعفر طیّار می

خود مکافات دو دست فرشیم *** حق بر و یاند دو پرّ عرشیم

تا بدان پرّ جعفر طیّار وار *** خوش بپرّم در بهشتستان یار