مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 58

طرّه زیبای تو سر وقدم *** غیب مصون در خم او چین چین

همّت والای تو بیرون زوهم *** خلوت ادنای12 تو در صدر زین

رفتی و از گلشن یاسین13 برفت *** نوگلی از شاخ گل یاسمین

رفتی و رفت از افق معدلت *** یک فلکی مهر رخ و مه جبین

کعبه فرو ریخت چو آسیب دید *** رکن یمانی زشمال و یمین14

زمزم اگر خون بفشاند رواست *** از غم آن قبله اهل یقین

ریخت چو بال و پر آن شاهباز *** سوخت زغم شهیر روح الامین

آه از آن سینه سینا مثال *** داد زبیدادی پیکان کین

طور تجلاّی الهی15 شکافت *** سرّ انا الله به خون شد دفین

تیر کمانخانه بیداد زد *** دیده حق بین ترا از کمین

عقل رزین16 تاب تحمّل نداشت *** آنچه تو دیدی زعمود وزین17

عاقبت از مشرق زین شد نگون *** مهر جهانتاب به روی زمین

خرمن عمرم همه بر باد شد *** میوه دل طعمه هر خوشه چین

صبح من و شام غریبان سیاه *** روز من امروز چو روز پسین18

چار جوان بود مرا دلفروز *** والیوم اصبحت و لا مِنْ بَنین19

لا خَیْرَ فِی الحَیاهِ مِنْ بَعْدِهِم20 *** فکُلُّهُم امسی صریعاً طعین21

خون بشوای دل که جگر گوشگان *** قدواصلوالموت بقطع الوتین22

نام جوان، مادر گیتی مبر *** تذکّرینی بِلُیُوثِ العَرِینِ23

چون که دگر نیست جوانی مرا *** لا تَدْعُوّنِی وَیْکِ اُمَّ البَنینَ24

«مفتفر» از ناله بانوی دهر *** عالمیان تا به قیامت غمین

مستزاد در مرثیه حضرت عبّاس علیه السلام

تا که شد سرو سهی سای ابوالفضل قلم *** کمر شه شده خم

تا صنوبر بر او سوخت ز سرتا به قدم *** سوخت گلزار قدم25