مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 62

علی اکبر پیروی

(و : 1288 ه- .ش)

ثنای ابوالفضل

-1

از پی شکرانه خدای ابوالفضل *** می کند از دل، زبان ثنای ابوالفضل

هیچ نمی ارزد آن دلی که نباشد *** بهره ور از مهر و از ولای ابوالفضل

زنگ زداید زدل نوای دل انگیز *** دل به طرب آید از نوای ابوالفضل

بود چو عبد و مطیع بنده صالح *** گشت رضای خدا رضای ابوالفضل

ذات خدا خون و خونبهای حسین است *** ذات حسین خون و خونبهای ابوالفضل

شعله زند آتش از درون دل ما *** چون بکند یاد کربلای ابوالفضل

وعده آب او بداد اگر به سکینه *** بود همین وعده مدّعای ابوالفضل

جانب شط فرات رفت چو عباس *** چشم حسین بود، در قفای ابوالفضل

بالب خشک آمد او برون زشریعه *** شاهد صادق بود وفای ابوالفضل

ابن طفیل آن خبیث ملحد ملعون *** تیر جفا زد به دیده های ابوالفضل

فرق شریفش درید و آب فرو ریخت *** در پس نخلی که گشته جای ابوالفضل

پشت حسین خم شد از فراق برادر *** دید نگون چون قد رسای ابوالفضل

زینب غمدیده با دو دیده گریان *** زد به سر از غم زماجرای ابوالفضل

گشت چو ام البنین زقتل وی آگاه *** حمد خدا کرد، از صفای ابوالفضل

بر در جنّت پس از لوای حسینی *** نیست لوائی بجز لوای ابوالفضل

نزد خدا، روز حشر، بهر شفاعت *** فاطمه نازد، به دستهای ابوالفضل