مدایح و مراثی حضرت ابوالفضل علیه السلام در شعر فارسی صفحه 82

1- دیوان کامل دکتر رسا، اثر طبع دکتر رسا، کتابفروشی باستان، مشهد 1348 ه- .ش، صفحه 143.

اختر تابنده برج حیا *** گوهر رخشنده بحر یقین

باد سحر هر دم از ین بوستان *** مشک برد تحفه به صحرای چین

خاک درش را زپی توتیا *** حور برد سوی بهشت برین

قبله حاجات که باب المراد *** گشت ملقّب زجهان آفرین

خاک زانوار رخش تابناک *** خُلد زانفاس خوشش عنبرین

گربکشد تیغ چوشیر خدا *** لرزه فتد بر تن شیر عرین

ناموران جسته زنامش شرف *** تا جوران سوده به خاکش جبین

هر که بود طالب دیدار حق *** گوکه در این آینه حق را ببین

طرفه نسیمش دم روح القدس *** فرش حریمش پر روح الامین

همچو «رسا» دولت جاوید یافت *** هر که شد از خرمن او خوشه چین

میلاد عباس علیه السلام

زهی فرزند حیدر کز رشادت *** ربود از همگنان گوی سعادت

عیان از دامن ام البنین شد *** درخشان کوکب زهد وعبادت

به رضوان غبطه می ورزند بر او *** که دارد افسر فضل و سیادت

به مولایش حسین بن علی داشت *** زجان، عباس، اخلاص وارادت

ادب را بین که ماه از بعدخورشید *** تجلّی کرد هنگام ولادت

ولی پیش از برادر آن علمدار *** روان شد سوی میدان شهادت

* * *