سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 102

خاکسپاری امام کاظم (ع) در مقبره قریش

جنازه آن امام مظلوم و شهید را به محل نگهبانان و نوکران دولت عباسی آوردند، مردم اجتماع کرده بودند و در شهر غلغله افتاد، سلیمان بن ابی جعفر (یکی از پسران منصور دوانیقی که عموی هارون بود) در قصر خود که در کنار شط قرار داشت، صدای مردم را شنید و از جریان اطلاع یافت، غلامان خود را جمع کرده و به آنها گفت: با ضرب و زور جنازه را بگیرید تا با احترام آن را به قبرستان بنی هاشم و قریش روانه سازیم.

سلیمان با سر و پای برهنه بیرون آمد و گریبان چاک کرد و کنار جنازه آمد، حکم کرد ندا کنند: «هر که می خواهد نظر کند بر طیب پسر طیب، بیاید به جنازه موسی بن جعفر (ع) نظر کند»، همه مردم بغداد اجتماع کردند، و با ناله و شیون جنازه را تا قبرستان قریش تشییع نمودند.

سلیمان بر حسب ظاهر دستور داد با کفنی که به دو هزار و پانصد دینار خرج آن شده بود و همه قرآن را بر آن نوشته بودند، آن حضرت را کفن کردند و با احترام به خاک سپردند.

هارون بر حسب ظاهر در ضمن نامه ای برای عمویش سلیمان، کار او را ستود و نوشت که سندی بن شاهک ملعون آن کارها و ظلمها را بدون رضایت من به موسی بن جعفر (ع) کرده است، و من از روش تو خشنود شدم. (1)