سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 160

جابر او دست یافتنی او را بکش و بدنش را قطعه قطعه کن زیرا او اگر فرصتی بدست آورد می خواهد مثل شیر تو را بدرد، و گرنه همچون روباه که با سگ رفتار می کند، با تو رفتار خواهد کرد.

اما امام حسین (ع)، مقامش را نسبت به رسول خدا (ص) می دانی، او گوشت و خون پیامبر (ص) است، و می دانم که مردم عراق ناگزیر به سوی او می گروند، ولی او را تنها می گذارند و مقامش را تباه می سازند اگر به او دست یافتی، حق و مقامش را بشناس، او را بازخواست مکن، با توجه به اینکه یک رشته خویشی نیز با او داریم، حتماً از برخورد با او بپرهیز. (1)

نامه یزید به فرماندار مدینه و پی آمدهای آن

وقتی که معاویه از دنیا رفت، یزید به وصیت او اعتنا نکرد، و برای فرماندار مدینه که پسر عمویش «ولیدبن عُتبه بن ابوسفیان»(2) بود چنین نامه نوشت:

«... ای ولید! بدون درنگ از حسین بن علی (ع) بیعت بگیر و به هیچ وجه به او مهلت نده».

ولید شبانه کسی را نزد امام حسین (ع) فرستاد و او را طلبید.

امام حسین (ع) از جریان آگاه شد، گروهی از بستگان خود را خواست و به آنها فرمود: اسلحه های خود را بردارید، ولید شبانه مرا خواسته و من اطمینان ندارم که او مرا به کاری مجبور نکند و من آن را نپذیرم و از طرفی اطمینان به ولید نیست (که به من آسیب نرساند) بنابراین شما همراه من باشید، وقتی که من نزد او رفتم هرگاه صدای مرا شنیدند نزد من بیائید و از من دفاع کنید.