سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 162

گفتگوی مروان و ولید

وقتی که امام حسین (ع) رفت، مروان به ولید گفت: گوش به سخن من ندادی به خدا دیگر حسین (ع) نخواهد گذارد که بر او دست یابی.

ولید: وای به حال دیگران باد، ای مروان تو کاری برای من انتخاب کرده بودی، که نابودی دین من در آن بود، سوگند به خدا دوست ندارم آنچه خورشید بر آن می تابد و از آن غروب می کند، از مال دنیا و ملک آن، از آنِ من باشد، و من حسین (ع) را بکشم، سُبحانَ الله! آیا همین که حسین (ع) گفت: من بیعت نمی کنم، او را بکشم؟ به خدا سوگند گمان ندارم کسی که به خون حسین (ع) در قیامت بازجوئی شود، ترازویش سبک باشد (یعنی گمان ندارم مجازاتش اندک باشد).

مروان: اگر به این خاطر، حسین (ع) را آزاد نمودی، کار شایسته ای کردی، مروان این را در زبان می گفت، ولی رأیش چنین نبود بلکه برای خوش آیند ولید، چنین سخن می گفت. (1)

[این گفتگو حاکی است که ولید با اینکه در دستگاه طاغوتی بود، بهره ای از دین و متانت و خوش جنسی داشت].

***

صبح مروان با امام حسین (ع) ملاقات کرد و گفت: تو اگر از من پیروی کنی نجات می یابی، من به تو پیشنهاد می کنم: با امیرمؤمنان یزید بیعت کن که این روش برای تو در دنیا و آخرت بهتر است.

امام حسین (ع) در پاسخ فرمود: