سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 166

بِِدینِ الْحَقِّ، اَلْحابِسُ نَفْسهُ عَلی ذاتِ اللهِ.

: «به جانم سوگند امام و پیشوا نیست مگر کسی که به کتاب خدا (قرآن) در میان مردم حکم کند، و براساس عدالت برخیزد، و به دین حق دینداری کند و خود را در آنچه مربوط به خدا است با اخلاص نگهداری نماید». والسّلام. (1)

ذکر مصیبت حضرت مسلم (ع)

کم کم شیعیان به حضور مسلم (ع) رفت و آمد کردند و با او بیعت نمودند، تا حکومت کوفه را در اختیار آن حضرت قرار دهند.

به این ترتیب «هیجده هزار نفر» با حضرت مسلم (ع) بیعت کردند. (2) آن حضرت همین موضوع را در ضمن نامه ای برای امام حسین (ع) نوشت.

در آن هنگام «نُعمان بن بشیر» فرماندار کوفه بود.

طرفداران یزید، برای یزید نامه نوشتند و او را از جریان کوفه اطلاع دادند، یزید پس از مشورت با نزدیکان، چنین نتیجه گرفت که باید «عبیدالله بن زیاد» را که فرماندار بصره بود، با حفظ سمت فرماندار کوفه کند، و به وسیله او کوفه را از چنگ حضرت مسلم (ع) و طرفدارانش بیرون آورد.

یزید برای عبیدالله نامه نوشت و جریان کوفه را گوشزد کرد و اختیار تام به عبیدالله داد، تا به کوفه رود تا آنجا را حفظ کند.

حیله و نیرنگ ابن زیاد و تهدید او

عبیدالله پس از خواندن نامه، هماندم توشه سفر را فراهم کرد و برادرش عثمان