سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 184

معکوس (پاها بالا، و سرها پائین) به دار آویزان نمودند، و سر آن دو بزرگوار را به سوی یزید فرستاد، و یزید آنها را در یکی از دروازه های دمشق نصب نمود». (1)

ذکر مصیبت طفلان مسلم (ع)

پسران مسلم (ع) یکی به نام ابراهیم و دیگری به نام محمد، کودک (کمتر از ده سال داشتنمد) بودند محمد بزرگتر از ابراهیم بود، یکی از اقوال در مورد شهادت آنها چنین است:

ابراهیم و محمد همراه پدر در کوفه بودند و در خفا بسر می بردند، حضرت مسلم (ع) وقتی که احساس خطر کرد شریح قاضی را طلبید و محمد و ابراهیم را به او تحویل داد و سفارش کرد که به آنها محبت کند، شُریح آنها را در خانه خود نگهداشت تا هنگامی که حضرت مسلم (ع) شهید شد.

ابن زیاد دستور داد که منادیان در کوفه اعلام کنند که: «هر کس از حال پسران مسلم (ع) اطلاع دارد، و به ما خبر نمی دهد، ریختن خونش روا است».

هنگامی که شریح این اعلام را شنید نزد این دو آقا زاده آمد، گریه کرد و بسیار نسبت به آنها محبت نمود.

آنها گفتند: ای شریح چرا گریه می کنی؟

شریح گفت: پدر شما کشته شد.

وقتی که آنها این سخن را شنیدند، سخت گریه کردند و فریاد ویل و وای آنها بلند گردید و می گفتند: وا اَبَتاه و اغُربَتاه.

شریح آنها را دلداری می داد و آرام می کرد، سپس موضوع اعلام ابن زیاد را