سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 194

و بدن آن دو کودک را به آب فرات افکند، و سر آنها را نزد ابن زیاد آورد، ابن زیاد بر تخت خود نشسته بود و چون خیزران در دست داشت، حارث آن دو سر را جلو ابن زیاد گذاشت، وقتی که ابن زیاد به آن سرها نگریست، سه بار برخاست و نشست و به حارث گفت: وای بر تو، جریان تو با این دو کودک چگونه است. حارث جریان را شرح داد... ابن زیاد شخصی را مأمور کرد، حارث را به همان مکانی که آنها را در آنجا کشته بود ببرد و گردن او را بزند و سرش را نزدش بیاورد آن مأمور چنین کرد، سرش را آورده و آن را روی نیزه نصب کردند، کودکان سنگ و نیزه به طرف سر او می انداختند و می گفتند: «این قاتل ذریه رسول خدا (ص) است.» (1)

خروج امام حسین (ع) و یاران از مکّه

قبلاً گفتیم امام حسین (ع) و یاران در شب یکشنبه 28 رجب سال 60 ه.ق از مدینه به سوی مکه رهسپار شدند و در شب جمعه سوّم شعبان به مکه رسیدند.

آن حضرت با یاران همچنان برای یک قیام بزرگ بر ضد حکومت طاغوتی یزید، زمینه سازی می کردند و با گروهها و افراد تماس می گرفتند، تا اینکه آن حضرت و یاران در روز هشتم ذیحجه (روز ترویه) سال 60 ه.ق از مکه به سوی عراق روانه شد، بنابراین امام حسین (ع) و یاران حدود 95 روز در مکّه اقامت نموده اند.

امام حسین (ع) در ایام آغاز ذیحجه احساس خطر کرد، چرا که بیم آن می رفت دژخیمان مخفی یزید آن حضرت را دستگیر کرده و به شام نزد یزید ببرند، آن حضرت خانه خدا را طواف کرد و میان صفا و مروه سعی نمود و از احرام بیرون آمده، و احرام حج را به عمره تبدیل نمود، زیرا نمی توانست حج را تمام کند، امام در روز هشتم ذیحجّه سال 60 با خاندان و فرزندان و شیعیانی که به او پیوسته بودند از مکه