سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 198

در منزلگاه «عذیب الهجانات» (نزدیک قادسیّه) امام با طرماح بن عدی و همراهان او ملاقات کرد، و از او پرسید: چه خبر؟ آنها نیز همان پاسخ بالا را دادند با این تفاوت که: اعیان و اشراف کوفه به ابن زیاد پیوسته اند و اموال خود را در اختیار او نهاده اند و بر ضد تو آماده شده اند، ولی سایر مردم دلهایشان با شما است اما شمشیرهایشان بر ضد شما برهنه شده است. (1)

شهادت رسول و نماینده امام حسین (ع)

هنگامی که امام حسین (ع) با یاران به منتزلگاه «حاجز» رسیدند امام، قیس بن مُسهر صیداوی را به عنوان نماینده، جلوتر به سوی کوفه فرستاد، و نامه ای نوشت و به او داد، در آن نامه بعد از حمد و ثناء چنین آمده بود:

«نامه مسلم بن عقیل به من رسید، و طبق آن شما با رای نیک و اتحاد و نظم به یاری او شتافته اید، و آماده یاری ما می باشید، از خدا می خواهم که ملاقات من با شما به خوبی انجام گردد و شما در این راه استوار بمانید، من روز سه شنبه روز ترویه (هشتم) به سوی شما حرکت کرده ام، جلوتر رسول خودم (قیس) را به سوی شما فرستادم به سرعت کارهای خود را سامان دهید که بخواست خدا بزودی نزد شما می آیم».

قَیس بن مُسهر سوار بر اسب با شتاب به قادسیّه آمد، ولی در آنجا به وسیله حصین بن نمیر و دژخیمانش (که آن سامان را تحت حکومت نظامی خود در آورده بودند) دستگیر شد او را نزد ابن زیاد فرستادند، قیس نامه امام حسین (ع) را به دهان گرفت و جوید و خورد تا کسی به مضمون آن آگاه نگردد.

ابن زیاد، به او گفت: تو کیستی؟

قیس: من از شیعیان امیرمؤمنان علی (ع) هستم.