سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 224

محرّم وارد کربلا شد. (1)

گفتگوی رسول امام با عمر سعد

عمر سعد با سپاه عظیم خود وارد کربلا شد و امر بر حسین (ع) و یارانش بسیار سخت گرفت، حتّی آنها را در مضیقه آب قرار داد.

بُرَیر بن خضیر (2) از امام اجازه گرفت تا با عمر سعد در مورد آب، گفتگو کند، امام اجازه داد، بُرَیر نزد عمر سعد آمد و بی آنکه سلام کند نزد او نشست.

عمر سعد خشمگین شد و گفت: چرا سلام نکردی مگر من مسلمان نیستم که خدا و رسولش را می شناسم.

بُرَیر گفت: تو اگر مسلمان بودی، بر اهل بیت پیامبرت محمد (ص) خروج نمی کردی و تصمیم بر قتل آنها و اسارت افراد خانواده آنها نمی گرفتی، به علاوه این آب فرات است که سگ و خوک از آن می آشامند، ولی حسین فرزند فاطمه و بستگانش بر اثر تشنگی می میرند تو جلو آب را از آنها گرفته ای و گمان می کنی که خدا و پیامبرش را شناخته ای.

عمر سعد اندکی سر در گریبان فرو برد و سپس سر بلند کرد و گفت: ای بُرَیر! من یقین دارم که هر کس به جنگ حسین (ع) آید و او و یارانش را بکشد، اهل دوزخ است ولی من با ملک ری چه کنم، آیا آن را واگذارم و غیر من آن را بدست گیرد؟ سوگند به خدا دلم به این راضی نمی شود.

بُرَیر به حضور امام آمد و جریان را گزارش داد، امام فرمود: او به مالک ری نمی رسد و دروی بستر خود کشته خواهد شد. (3)

1- معالی السّبطین ج1 ص302-307- مقتل ابی مخنف ص87- اعیان الشیعه ج1 ص568.
2- بعضی نام این شخص را «یزید بد حصین» ذکر کرده اند.
3- معالی السّبطین ج1 ص308.