سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 234

همه دعا نمود و به خیمه خود بازگشت. (1)

شاها من ار به عرش رسانم سریر فضل *** مملوک این جنابم و محتاج این درم

گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر *** این مهر بر که افکنم و این دل کجا برم

***

لِلّهِ دَرُّهُمُ مِنْ فِتیَهٍ صَبَروُا *** ما اِنْ رَأَیْتُ لَهُمْ فِی النّاسِ اَمْثالاً

تِلْکَ الْمَکارِمُ لا قُعْبانُ مِنْ لَبَنٍ *** شِیَبا بِماءِ فَعادا بَعْدُ اَبْوالاً

: «براستی چه نیک جوانمردان استوار و پایداری، که نظیر آنها را در میان مردم ندیده ام.

جوانمردان با فضیلتی که خالصند و مانند شیر و آب مخلوطی نیستند که پس از نوشیدن، مبدّل به ادرار گردند». (2)

یاد امام حسین (ع) از حضرت مهدی (عج)

امام باقر (ع) فرمود: امام حسین (ع) به اصحاب خود فرمود: «بهشت بر شما بشارت باد، سوگند به خدا پس از این جریانات که بر ما وارد می گردد،مدتی می گذرد، سپس ما و شما (زنده شده و) خارج می شویم تا اینکه قائم ما (حضرت مهدی علیه السلام) ظهور کند و انتقام ما را از ستمگران بگیرد، و ما و شما زنجیرها