سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 300

بیاد وصیت پدر

بعضی نقل کرده اند حضرت علی علیه السلام در شب 21 رمضان (شب شهادتش) عباس را به آغوش گرفت و به سینه اش چسبانید و فرمود: پسرم، بزودی در روز قیامت بوسیله تو چشمم روشن می گردد.

وَلَدِی اِذا کانَ یَومُ عاشورا، وَ دَخَلتَ المَشرُعَهَ اِیّاکَ اَن تَشرِبَ الماءَ وَ اَخُوکَ الحُسَینُ عَطشانُ.

پسرم هنگامی که روز عاشورا فرا رسید و بر شریعه آب وارد شدی مبادا آب بیاشامی با اینکه برادرت تشنه است.(1)

آمد بیادش از لب خشک برادرش***شد غیرت فرات، دو چشم به خون ترش

گفتا نخورده آب گلستان حیدری***داری تو میل آب کجا شد برادری

تشنه است آنکه نو گل باغ فتوت است***لب تر مکن ز آب که دور از مروت است

تو آب می خوری او تشنه لب صفای تو کو؟***وصیت پدر مهربان، وفای تو کو؟

نوشی تو آب و تشنه شه دین رضا مباش***خوش نوکری ولیک چنین بی وفا نباش

گر دوستی ، به خاک ره دوست خاک شو ***آبی بزن بر آتش او یا هلاک شو