سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 304

اکنون پشتم شکست و رشته تدبیر و چاره ام از هم پاشید، و دشمن بر من چیره شد و شماتت کرد.(1)

شاعر عرب در این باره می گوید:

اَحَقُّ النّاسِ اَن یَبکِی عَلَیهِ***فَتی اَبکِی الحُسَینُ بِکَربَلاء

اَخُوهُ وَ اِبنُ والِدِه عَلِی***اَبُوالفَضلِ المُضَرَّجِ بِالدِّماءِ

وَ مَن واساهُ لا یَثنِیهُ شَیئیٌ ***وَ جادَلَهُ عَلی عَطَشٍ بِماءٍ

از مردمان به گریه سزاوارتر کسی است ***کز ماتمش حسین به دشت بلا گریست.

برای او که برادر حسین و پسر پدرش علی علیه السلام بود همان ابوالفضل که غرق در خون گردید و خود را فدای برادر کرد و هیچ چیزی او را از حسین جدا نکرد تا آنجا که او بخاطر تشنگی حسین علیه السلام آب ننوشید و با لب تشنه به شهادت رسید.(2)

بازگشت غم انگیز امام حسین از کنار نهر علقمه

طبق بعضی از روایات وقتی که حسین علیه السلام به بالین عباس علیه السلام آمد هنوز عباس زنده بود به برادر عرض کرد: به دو علت مرا به خیمه مبر:

1-وعده آب به سکینه داده بودم نتوانستم به این وعده وفا کنم.
2-وکبش الکتیبه (پرچمدار پیشتاز) جناب تو بودم اگر اهل خیام مرا کشته ببینند صبرشان اندک می شود.

امام حسین علیه السلام جنازه عباس علیه السلام را در کنار نهر علقمه گذاشت و به سوی خیمه ها بازگشت در حالی که اشک چشمانش را با آستین پاک می کرد دخترش سکینه به پیش آمد و عنان اسبش را گرفت و گفت:

1- فرسان الهیجاء ج1 ص203-معالی السبطین ج1 ص446
2- لهوف ص118-منتخب التواریخ ص257