سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 305

یا اَبَتاهُ! هَل لَکَ عِلمٌ بِعَمِّیَ العَبّاسِ

ای بابا! آیا از عمویم عباس خبر داری؟ او به من وعده آب داده بود و از عادت او نیست که خلف وعده کند.

امام حسین علیه السلام گریست و فرمود:

یا اِبنَتاهُ اِنَّ عَمَّکَ العَبّاس قُتِلَ وَ بَلَغَت روُحُهُ الجَنانَ

ای دخترم ، عمویت عباس کشته شد و روحش به بهشت رسید.

صدای شیون سکینه و زینب وسایر بانوان بلند شد و همه فریاد می زدند:

وا اَخاُه ، وا عَبّاساهُ، وا قِلَّهَ ناصِراهُ، وا ضِیعَتاهُ مِن بَعدِکَ

وای برادر، وای عباس، وای از کمی یار و یاور، وای از مصائب جانکاه بعد از تو.(1)

ارباب مقاتل می نویسد: وقتی امام حسین علیه السلام با شهادت حضرت عباس علیه السلام روبرو شد:

وَ بانَ الاِنکِسارُ فی وَجهِ الحُسَین وَ بَکی بُکاءٍ شَدیداً، وَ نادی وا اَخاهُ، وا عَباّساهُ، وا مُهجَهَ قَلباهُ! وا ضَیعَتاهُ بَعدَکَ یا عَبّاسُ، اَلانَ اِنکَسَرَ ظَهرِی وَ قَلًّت حِیلَتیِ وَ انقَطَعَ رَجائِی.

شکستگی و غم عمیق در رخسار حسین علیه السلام نمایان شد و گریه شدیدی کرد و صدا زد: آه برادرم! آه عباسم، آه میوه دلم وای از فقدان تو ای عباس اکنون کمرم شکست و تدبیرم کم شد و امیدم ناامید گردید.

زبان حال حضرت عباس علیه السلام

کنار نهر علقمه عدو به دور من همه ***آیا عزیز فاطمه، حسین بیا برادرم